10-must-do στη Λευκάδα !

Από siteadmin στις 21 May, 2015

http://aromalefkadas.gr/10-must-do

10 must do στην Λευκάδα

 0

.

Αν μιλάμε για ένα ΝΗΣΙ  που συνδυάζει
την Φυσική Ομορφιά με τον   Πολιτισμό 
η Λευκάδα μας έρχεται αυτόματα στο νού ! 

Έχοντας σχέση τόσο με την απέραντη επτανησιακή

παράδοση όσο και με την   επικράτεια της ηπειρωτικής

 Ελλάδας η Λευκάδα είναι ένας μοναδικός

 και λατρεμένος   προορισμός.

 Διαθέτει πολλά μνημεία, πολλά συνταρακτικά τοπία,

μοναδικά ακρογιάλια  και είναι πανεύκολη η πρόσβαση!

 Πάμε να δούμε τα 10 must do, που δεν πρέπει

 να χάσεις με τίποτα στο πανέμορφο αυτό νησί!

Η Πόλη της Λευκάδας, ένα κόσμημα

Το πανέμορφο λιμάνι της Λευκάδας είναι ταυτόχρονα

 και η πρωτεύουσά της. 

Η βόλτα στην απίστευτη αυτή πολιτεία είναι από τις

πρώτες απολαύεις. 

Έχει μια ιδιαίτερη ρυμοτομία, που επιτρέπει να «χαθεί»

κάποιος στα υπέροχα   καντούνια, που πηγαίνουν ακτινωτά 

με βάση έναν κύριο κορμό. 

Οι δρόμοι είναι πλακόστρωτοι, οι αυλές μοσχοβολάνε

και το σκηνικό μοιάζει 

βγαλμένο από μια άλλη εποχή.

Υπέροχα νεοκλασικά σπίτια και αρχοντικά 

δείχνουν την σημασία της Λευκάδας και τον πλούτο της,

ενώ πανέμορφα   ουζερί, καφέ και μπαράκια δημιουργούν 

τον σύγχρονο, κεφάτο ιστό.

Το εμβληματικό φρούριο της Αγίας Μαύρας

Το κάστρο στην είσοδο της πόλης αποτελεί σήμα – κατατεθέν

 της Λευκάδας και η βόλτα στο εσωτερικό του θα σας μαγέψει.

 Είναι χτισμένο στην αρχές του 14ου αιώνα από τον

Ιταλό Τζιοβάνι Ορσίνι –

 η Λευκάδα είχε και έχει πολλές σχέσεις με την Ιταλία και την Σικελία. 

Υπήρξε σημαντικότατο αμυντικό φρούριο για την

απόκρουση των πειρατών, ενώ τώρα είναι σπουδαίο 

πολιτιστικό κέντρο στο οποίο γίνονται  οι Γιορτές Λόγου και Τέχνης, 

ένας πολύ σημαντικός θεσμός.

Η εκπληκτική λιμνοθάλασσα

Η Λευκάδα είναι προικισμένη με μια από τις σημαντικότερες

 λιμνοθάλασσες του κόσμου! Πριν αφεθείτε στην μαγεία των 

σμαραγδένιων παραλιών, δείτε αυτόν τον εκπληκτικό υδροβιότοπο,

 που προστατεύεται από την διεθνή συνθήκη Ramsar

και  αποτελεί ένα πραγματικό καταφύγιο άγριας ζωής. 

Θα θαυμάσετε εκτός  των άλλων και το παραδοσιακό ιχθυοτροφείο,

 που μετράει περισσότερο από έναν αιώνα ζωής.

Θαυμάστε το Αρχαιολογικό Μουσείο

Η Λευκάδα κατά μία ρηξικέλευθη αντίληψη του γερμανού 

αρχαιολόγου Wilhelm Dörpfeld, είναι η πραγματική Ιθάκη. 

Στην προσπάθειά του να τεκμηριώσει αυτήν την άποψη, 

έκανε συστηματικές ανασκαφές στις αρχές του 20ου αιώνα,

 που έφεραν στο φως αμύθητους θησαυρούς

από την Παλαιολιθική Εποχή, μέχρι και τον 2ο αιώνα μετά Χριστό. 

Στο Αρχαιολογικό Μουσείο θα μαγευτείτε από τα πλούσια 

και σημαντικά εκθέματα.

Αφεθείτε στο Νυδρί

Πιθανόν το Νυδρί να αποτελεί την πιο αναγνωρίσιμη ταξιδιωτική 

εικόνα από την Λευκάδα.

Εδώ θα αφεθείτε στην μαγεία του καλοκαιριού! 

Θαλάσσια σπορ, εκπληκτικές παραλίες, μοναδική νυχτερινή ζωή,

 αλλά και καράβια που μπορούν να σας πάνε ως το Μεγανήσι, 

την Ιθάκη, την Στερεά και την Κεφαλλονιά, δίνουν το στίγμα του 

πιο κοσμοπολίτικου θέρετρου της Λευκάδας!

Με την ελευθερία του ποδηλάτου

Η Λευκάδα προσφέρεται για ρομαντικές βόλτες με το ποδήλατο

 μπορείτε να νοικιάσετε επιτόπου και να γυρίσετε την πόλη της 

Λευκάδας ή να πάτε στις κοντινές παραλίες. 

Υπάρχουν πανέμορφες διαδρομές, που με το ποδήλατο

 θα γίνουν ακόμα πιο απολαυστικές!

Οπωσδήποτε στο Κάθισμα, 

στους Εκρεμνούς, στο Πόρτο Κατσίκι!

Η Λευκάδα έχει μερικές από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες

 όλης της Μεσογείου. Με βασικό χαρακτηριστικό ότι τα κάθετα βράχια

 κλείνουν προστατευτικά στην αγκαλιά τους χρυσές παραλίες, με την

 οργιώδη βλάστηση να δεσπόζει,

 μπορείτε να ανακαλύψετε κρυφά διαμάντια

, αλλά και τα κοσμοπολίτικα παράλια που έχουν

 κάνει διάσημη την Λευκάδα σε όλον τον κόσμο, 

όπως το Κάθισμα, οι Εκρεμνοί,

το ανεπανάληπτο Πόρτο Κατσίκι!

Νησάκια για φίλημα!

Εκτός από την ίδια την Λευκάδα, με ένα βαρκάκι

 μπορείτε να πεταχτείτε στα κοντινά νησάκια

την Καστό και τον Κάλαμο, που αποτελούν μαγεμένους 

τόπους. Πέρα από τις εκπληκτικές παραλίες, 

θα σας μαγέψουν οι σπηλιές, που δημιουργούν ένα εκπληκτικό παράλιο σκηνικό!

Στην μαγεία της Ακόνης

Η Ακόνη είναι ένα καταπράσινο θαύμα, που οφείλει την

 μαγευτική του αύρα στους καταρράκτες. Πέρα από τις 

παραλίες, η Λευκάδα έχει μια συνταρακτική ενδοχώρα, 

που θα σας αποκαλύψει τα μυστικά της και

θα σας γεμίσει εικόνες και αρώματα!

Γεύσεις Ιονίου

Η γαστρονομία της Λευκάδας συνταιριάζει μοναδικά

 την επτανησιακή κουλτούρα των γεύσεων,

 με την στερεοελλαδίτικη παράδοση.

 Ναι, θα δοκιμάσετε μοναδικό ψάρι πλακί,

 χταπόδι στιφάδο, αρωματικές πίτες. Αλλά, να είστε

 έτοιμοι και για αμαρτωλά κοκορέτσια και ψητά, 

έχει μεγάλη παράδοση η Λευκάδα!

Χρήσιμες Πληροφορίες
ΚΤΕΛ Λευκάδας 2645022364
Αρχαιολογικό Μουσείο 2645021635

Πηγή: www.newsit.gr

Λευκάδα : Το στεριανό νησί

• Πρόσωπα

Κείμενο: Ολγα Χαραμή 

Φωτογραφίες: Ηρακλής Μήλας

 

Νησί ή χερσόνησος; Επτάνησος ή Ρούμελη; Καντάδες ή δημοτικά; Σαβόρο ή φριγαδέλι; Εξωτικές παραλίες ή καταπράσινα βουνά; Εφοπλιστές ή σέρφερ; Μία και μόνο απάντηση μην αναμένεις. Η Λευκάδα είναι όλα αυτά - κι άλλα τόσα μαζί.

Το κάστρο Γρίβα (ή Τεκές), στην Ακαρνανία, από μονή μετετράπη σε φρούριο από τον Αλή Πασά, για την πολιορκία του κάστρου της Αγ. Μαύρας

Πού σμίγουν Λευκάδα και Ακαρνανία; Τι είναι τεχνητό και τι φυσικό; Πού καταλήγουν κι από πού ξεκινούν οι κορδέλες στεριάς που ζωγραφίζουν τη λιμνοθάλασσα γύρω σου; Σκαρφαλωμένος στα τείχη του κάστρου της Αγίας Μαύρας, στην ακτή της Αιτωλοακαρνανίας, μπουρδουκλωμένος ανάμεσα σε ευθείες γραμμές, αμμώδη τόξα, γέφυρες και μπαζώματα που ως κι οι χάρτες αδυνατούν να ερμηνεύσουν, κοιτάς γύρω αχόρταγα, ζητώντας απαντήσεις.

Ισχυρά τείχη, κανόνια, προμαχώνες, πολιορκημένα απ' το νερό και την άμμο, σε περιβάλλουν. Ποιον πολεμούσε αυτό το πανέμορφο κάστρο υποδειγματικής μεσαιωνικής οχύρωσης; Ποιος απειλούσε τη Λευκάδα;

Ο απίθανος καταρράκτης Δημοσάρι, έξω από το Νυδρί

Το δυσδιάκριτο σύνορο δεν είναι μόνο γεωγραφικό. Αλλοτε ακολουθώντας τη μοίρα των Επτανήσων κι άλλοτε των ακαρνανικών πόλεων, η Λευκάδα είναι το μοναδικό νησί του Ιονίου που γνώρισε τον τούρκικο ζυγό και συνάμα όλους τους «προστάτες» των Επτανήσων. Παράλληλα, Ρούμελη και Ιόνια μπόλιασαν όλες της τις συνήθειες, σε ίσες δόσεις.

Τι κάνει τη Λευκάδα χερσόνησο και τι νησί; Το πρώτο θα το μάθεις άμεσα, μόλις επιβιβαστείς στο φέριμποτ: λέγεται Αγία Μαύρα, το ταξίδι διαρκεί 70 μέτρα και έχει τη μορφή περιστρεφόμενης πλωτής γέφυρας. Το δεύτερο αμέσως μετά, μόλις «πατήσεις» Λευκάδα και, ενάντια σε ό,τι περίμενες, ξεχάσεις αυτοστιγμεί το πόθεν ήρθες. Ομορφιά και αύρα σε παρασύρουν πολύμακριά από την ηπειρωτική ακτή.

Δεκάδες χιλιόμετρα εξωπραγματικών παραλιών από τις ωραιότερες της Μεσογείου, αλλεπάλληλοι κόλποι και μικρονήσια πριγκιπικά, αέρηδες που κάνουν τους σέρφερ του κόσμου να υποκλίνονται και ασφαλή νερά που φέρνουν τους ιστιοπλόους από όλα τα πλάτη και μήκη της γης.

Δεκάδες απίθανες διαδρομές (και καλό οδικό δίκτυο) που σε κάνουν να νιώθεις λες και διαλέγεις πίστα σε ηλεκτρονικό παιχνίδι, πυκνή βλάστηση που μοιάζει μέρα με τη μέρα να θεριεύει, τρεχούμενα νερά, ψαροχώρια, ορεινοί οικισμοί με ρουμελιώτικες συνήθειες και μια πόλη χαρούμενη και γοητευτική που 'ναι φτιαγμένη από τσίγκο! Ποιο νησί. Κόσμος ολόκληρος είναι.

Χρώμα στο χρώμα
Τι περιμένεις από μια πόλη 8.000 κατοίκων; Που συν τοις άλλοις είναι χτυπημένη πολλάκις απ' τον Εγκέλαδο; Που ψιλοθυμάται τον ενετικό αλλά και προβάλλει τον κατοπινό αντισεισμικό αγγλικό της σχεδιασμό; Ενάντια στη διαδεδομένη πεποίθηση που συνδέει τα ευτελή υλικά με την ασχήμια, στο ιστορικό κέντρο της Λευκάδας, αυτά αναβαθμίζονται. Κι η ανάγκη για προστασία από τον σεισμό ανάγεται χάρη στην αγάπη, το γούστο, τη στοργή (ένας θεός ξέρει χάρη σε τι!) σε πρωτότυπο σκηνικό.

Στην υπερσύγχρονη μαρίνα των ιστιοπλοϊκών

Αλήθεια, πόσο ταιριάζει το ξέφτι της λαδομπογιάς με τη σκουριά της λαμαρίνας. Η βουκαμβίλια στην ξύλινη σκαλωσιά με τον τενεκέ που κρύβεται κάτω από τον φουντωτό βασιλικό. Το πράσινο καφασωτό παράθυρο με το τιρκουάζ κυματιστό ελενίτ, ο μπρούντζινος σύρτης με το σκουριασμένο κάγκελο και τα κεραμίδια, η πέτρα στο ισόγειο με τον ξύλινο όροφο, που από την πολυχρωμία έχει ξεχάσει πια από τι υλικό είναι. Τι όμορφα που ανεμίζουν γλαστράκια και μπουγάδες πάνω από τη ζωή των Λευκαδιτών...

Τρυπώνεις στα σοκάκια του ιστορικού κέντρου και γίνεσαι μέρος του πολύχρωμου σκηνικού. Ακολουθείς ακόμη ένα καντούνι χωρίς να νοιάζεσαι πού θα σε οδηγήσει ή περπατάς στην πλακόστρωτη αγορά. Χώνεις στις τσέπες σου όσα μαντολάτα χωράνε και φορτώνεις το χωνάκι σου με όσες μπάλες ιταλικό παγωτό (δεν) χωράνε! Ροζολί ήπιες; Σουμάδα βρήκες; Σαλάμια πήρες; Τι κάνεις τόσες ώρες;

Ο τεράστιος κόλπος του Βλυχού ήταν ανέκαθεν λημέρι θαλασσινών. Πειρατών κάποτε, ιστιοπλόων σήμερα

Παραφυλάς τους μπουρανέλους, όπως έμειναν να αποκαλούνται οι αστοί. Εστιάζεις στις ευγενικές φυσιογνωμίες με τα λευκά καπέλα που κάνουν πετάλι. Κάνεις το αυτί σου χωνί να πιάσει κανά καλαμπούρι. Κρέμεσαι από τα χείλη τους, τους κοιτάς μες στα μάτια απαιτώντας ένα χαριτωμένο «μποτζόρνο». Μα καλά σοβαρολογείς; Στο χρωστάνε;

Στο μουσείο Φωνογράφου μαθαίνεις να νοσταλγείς, στο όμορφο αρχαιολογικό να φαντάζεσαι όλα εκείνα που δεν υπάρχουν πια. Στη δημόσια βιβλιοθήκη να ακούς: η συλλογή εικόνων επτανησιακής τέχνης που φιλοξενεί, ξέρεις πως, σε τούτα τα μέρη, έχει πολλά να σου πει. Σου σφυρίζει ονόματα: Γαζής, Δοξαράς, Βεντούρας... τα αποστηθίζεις - θα τα συναντάς σ' όλο το νησί, μα κυρίως στους πανέμορφους ναούς της πόλης.

Το εκκλησάκι της Αγ. Μαύρας στο κάστρο

Στον Αγιο Μηνά, τον Αγιο Σπυρίδωνα, τον Αγιο Νικόλαο, τα Εισόδια της Θεοτόκου, τον Παντοκράτορα - τα θαυμαστά στολίδια που ξεπετάγονται πλάι στις λαμαρίνες σαν αναλαμπές μνήμης και σε συστήνουν με πανέμορφα τέμπλα και μια ανοίκεια εκκλησιαστική ζωγραφική, θυμίζοντας πιότερο πινακοθήκες.

Ετσι θα νιώσεις και στη μονή Φανερωμένης, αυτή που όλοι θα σου υποδείξουν να επισκεφτείς, λίγο έξω από την πόλη. Να το κάνεις, όχι μόνο για το μεγάλο προσκύνημα αλλά και για τη διαδρομή με τη θέα και τον ενετικό ελαιώνα, που, αν και παραδομένος στη δόμηση, χαρίζει κάπου κάπου εικόνες βγαλμένες, λες, από πίνακες του Βαν Γκογκ.

Η διάσημη για surf παραλία των Μύλων, στην πόλη

Οταν ο ήλιος γείρει τα χρώματα στην πόλη της Λευκάδας δεν παύουν. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε; Εκρήγνυνται στην πλάτη της, στον δυτικό μόλο. Οι άνθρωποι που μαρμαρώνουν στο ξύλινο γεφυράκι, οι ερωδιοί, οι «καϊτσερφάδες» των Μύλων, ως και τα «πριάρια» των ψαράδων του ιβαριού που αντανακλώνται στα νερά του καναλιού μοιάζει να σωπαίνουν για λίγο, όσο η λιμνοθάλασσα της Γύρας να βυθιστεί στο σκοτάδι.

Κι έπειτα η γλυκιά βαβούρα ξεκινά και πάλι, μαζί με το αεράκι που κάνει τα κορμιά να ριγούν, εκείνο που κυκλοφορεί στα καντούνια χάρη στον ειδικό, γι' αυτό, πολεοδομικό σχεδιασμό. Τα γέλια των νέων στα στέκια της Μελά και του δυτικού μόλου, τα πνευστά της σπουδαίας Φιλαρμονικής της Λευκάδας, της δεύτερης της Ελλάδας μετά από εκείνη της Κέρκυρας, οι παιδικές φωνές από τη χορωδία του Ορφέα, οι νοσταλγικές νότες και τα καλαμπούρια των κανταδόρων που πλέον έχουν κλεισμένα ραντεβού στου Σιδέρη, στου Ρεγάντου, ή και άλλου...

Πέτρα στο ισόγειο, λαμαρίνα στον όροφο, στα πολύχρωμα σπίτια της πόλης. Αντισεισμικά και κουκλίστικα

Οι κλακέτες, τα τύμπανα των χορευτών του κόσμου που εισβάλλουν στην πόλη τον Αύγουστο στο ιστορικό Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ ή στις Γιορτές Λόγου και Τέχνης. Σιωπή θα βρεις μόνο στο Μποσκέτο που μοιάζει να περιβάλλεται από προστατευτικό κλοιό.

Κάθεσαι στα παγκάκια του μικρού κήπου και νιώθεις μια ντουζίνα μάτια να σε κοιτούν. Βαλαωρίτης, Σικελιανός, Λευκάδιος Χερν, Γολέμης, Δίπλα-Μαλάμου... οι μεγάλοι Λευκαδίτες λογοτέχνες στέκονται γύρω σου μαρμαρωμένοι στη μνήμη. Επ, κι εσείς εδώ;

Αέρα στα πανιά μας
Η ανατολική ακτή της Λευκάδας, κόντρα στην άγρια δυτική πλευρά, εκπέμπει... θηλυκότητα. Ατέλειωτες καμπύλες, αμέτρητοι κόλποι, χαμηλοί λόφοι, και βλάστηση πυκνή που ποτίζεται λες απ' την αλμύρα. Νησίδες και βραχονησίδες, σαν πατήματα για να περάσεις στην ακαρνανική ακτή, ελικοειδείς θαλασσινοί δίαυλοι, φιόρδ... Μπλέξιμο!

Καΐκια, κότερα, θαλαμηγοί, ιστιοπλοϊκά - μα σε ποιον ανήκουν όλα αυτά; Κάθε λογής πλεούμενο ρίχνει άγκυρα στην ανατολική πλευρά, αφού ο τόπος μοιάζει να σχεδιάστηκε ειδικά γι' αυτά. Σύγχρονοι πειρατές φουντάρουν στους όρμους και λεηλατούν τα παράλια. Για το χατίρι τους άλλωστε φτιάχτηκαν όλα.

Πολυτελή ξενοδοχεία κι ενοικιαζόμενα δωμάτια, ταβέρνες κι εστιατόρια, καφέ και τουριστικά καταστήματα. Καρυώτες, Λυγιά, Νικιάνα, Περιγιάλι, Νυδρί - τα τουριστικά λιμανάκια από την πόλη έως το Νυδρί, όπου οι τουριστικές εκδηλώσεις... κορυφώνονται, προσφέρουν απλόχερα ό,τι τους ζητηθεί. Δεν ήταν πάντα έτσι. Ο τουρισμός έφτασε εδώ γύρω στη δεκαετία του '70, μαζί με τον Αριστοτέλη Ωνάση και τις «αστραφτερές» παρέες του.

Ο Σκορπιός γνώρισε ημέρες δόξης λαμπρές από το 1963 που αγοράστηκε από τον Ωνάση. Πίσω, φυλάει τα νώτα του το Μεγανήσι

Τι να κάνεις εσύ ως «πτωχός συγγενής»; Βόλτα στο λιμάνι του Νυδριού πλάι στα κότερα και τα ιστιοπλοϊκά. Κρουαζιέρα στα Πριγκιποννήσια: τη Σπάρτη, το πάλαι ποτέ καταφύγιο θηραμάτων του Ωνάση, τη Μαδουρή όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Βαλαωρίτης, το Σκορπίδι του Λιβανού, ή τον Σκορπιό για να κολυμπήσεις σαν μεγιστάνας κι εσύ, υπό το άγρυπνο βλέμμα μιας αόρατης φρουράς.

Να πας ακόμη μακρύτερα, στο Μεγανήσι, τον Κάλαμο ή τον Καστό, τα τρία πανέμορφα νησάκια της Λευκάδας. Κι αν η πολυκοσμία σε κουράσει, να ανοίξεις τους χάρτες. Να εντοπίσεις τις ανενεργές πια αλυκές Αλεξάνδρου δίπλα στους Καρυώτες, που απέχουν δυο απλωτές κολύμπι από την απέναντι ακτή και το ομώνυμο καστράκι που εκτελεί χρέη τροχονόμου για τα πλεούμενα. Να ανηφορίσεις στις πλαγιές και να εντοπίσεις μες τις πρωτοφανείς ζούγκλες τα σιωπηλά μνημεία:

Το κάστρο Αγ. Μαύρας

Το Ασκηταριό των Αγίων Πατέρων πάνω από τη Νικιάνα, την Κόκκινη Εκκλησία που ερειπώνει άνω από το Περιγιάλι, την πανέμορφη μονή Ασωμάτων έξω από τη Βαυκερή και το φυσικό θαύμα, τον καταρράκτη Δημοσάρι, έξω από το Νυδρί, που είναι ένας από τους ομορφότερους της Ελλάδας και λίγα λέμε! Επίσης, να κάνεις πως δεν βλέπεις την πινακίδα για Χαραδιάτικα, γιατί, αν βρεθείς από τώρα στου «Παύλου», περιτριγυρισμένος από κοκορέτσια, κοντοσούβλια και το ωραιότερο φριγαδέλι του νησιού, πουθενά αλλού δεν θα πας.

Και σημείο να ψάξεις να βρεις, για να δεις τον Βλυχό από ψηλά. Να «τα χάσεις» με τον τεράστιο κόλπο και ακόμη περισσότερο με τη γειτονιά των ιστιοπλοϊκών! Να κατέβεις στο Γενί για ένα γεύμα στις προβλήτες, και να περπατήσεις το μονοπατάκι έως την Αγία Κυριακή για να δεις τον τάφο του Γερμανού αρχαιολόγου Dorpfeld, υπέρμαχου της θεωρίας που ταυτίζει τη Λευκάδα με την ομηρική Ιθάκη.

Στο ιβάρι της λιμνοθάλασσας καλλιεργούνται κέφαλοι και λαβράκια

Και στον Νότο να πας! Να περάσεις από τον Πόρο, τον φημισμένο κάποτε για τα μοιρολόγια και τα μαχαίρια του με τη δημοφιλή παραλία του Μικρού Γιαλού, από το τουριστικό λιμανάκι στα Σύβοτα, από το Μαραντοχώρι ή και την Εύγηρο. Αλλά οπωσδήποτε να φτάσεις στον Αγιο Ιωάννη στο Ροδάκι, τον Σερνικάρη, να αφουγκραστείς τη σιωπή του Αγίου και τις επικλήσεις των ζευγαριών που και μόνο με την παρουσία τους εδώ εξασφαλίζουν γεννητούρια.

Μία νύχτα μόνο μην ξεχάσεις να ανέβεις ψηλά, στις πλαγιές των Σκάρων, να διασχίσεις μοναχικούς δρόμους με μόνη συντροφιά τις πυγολαμπίδες και να τα δεις όλα πανοραμικά. Μεγιστάνες, ποιητές, τουρίστες, ιστιοπλόους να μπλέκουν τις μοίρες τους πολύ μακριά σου. Πολύ έξω σου. Κι έπειτα να κοιτάξεις μέσα σου. Και να βρεις τη Λευκάδα εκεί. Κι ας μην το περίμενες.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

• Πρόσωπα

«Αφτί ήνε η αγάπη»!

Κείμενο: Ολγα Χαραμή
Φωτογραφίες: Ηρακλής Μήλας

http://www.thetravelbook.gr/a

Παραλίες εξωπραγματικές, ορεινά χωριά, στοιχειωμένα ακρωτήρια. Φημισμένα μαχαίρια, διάσημες βελονιές κι ακόμη πιο διάσημες φακές. Και μια φράση ενός γέροντα γραμμένη σε χασαπόχαρτο που ίσως να συμπυκνώνει τελικά όλη την ουσία.

Το Πόρτο Κατσίκι συγκαταλέγεται στις ομορφότερες παραλίες της Μεσογείου

Τέλος. Θα μείνεις εδώ για πάντα. Με χέρια και πόδια βυθισμένα όσο πιο βαθιά γίνεται στα μικροσκοπικά βότσαλα. Σφηνωμένος εκεί, σαν αναιδές SUV που ξεπέρασε τα όρια. Κι όλο το χρυσάφι του κόσμου και να σου δώσουν, αυτήν τη στιγμή αρνείσαι τη ρυμούλκηση. Και να φανταστείς ότι είσαι «ταμένος» αιγαιοπελαγίτης. Ναι, μας τα 'παν κι άλλοι.

Πευκούλια, Μύλος, Κάθισμα, Γιαλός, Εγκρεμνοί, Πόρτο Κατσίκι... Χρώματα στην πιο απόλυτη εκδοχή τους, σχεδόν φωσφορίζοντα, εκμηδενίζουν κάθε άλλη χρωματική πιθανότητα και μετατρέπουν σε χαρτοπόλεμο κάθε εξωτική καρτ ποστάλ.

Λευκά βράχια, πράσινα βουνά, μπλε νερά και κάτι άλικα ηλιοβασιλέματα -χτυπήματα κάτω από τη μέση- που σε λίγο θα σε κάνουν κομματάκια. Τι άλλο να ζητήσει κανείς, Θεέ μου;

Ανασυγκρότηση μήπως; Μαζεύεις τα κομμάτια σου όπως όπως και σκαρφαλώνεις στα ορεινά. Πάνω από την κατακρημνισμένη, την καταβραβευμένη, την κατάμεστη, την κατάφωρα όμορφη δυτική ακτογραμμή της Λευκάδας, γράφεται μια άλλη λευκαδίτικη ιστορία που σε συνεφέρνει...

Κάνει την κάψα δροσιά· στα φαράγγια, στα πυκνόφυτα βουνά, κάτω από τους κορμούς των ελιών, ή των πλατάνων στις πλατείες των χωριών. Ανταλλάσσει την ανωνυμία με τη φροντίδα· σε καφενεδάκια απόρθητα από τον τουρισμό, σε λουλουδιασμένες αυλές με γελαστούς νοικοκυραίους, στα χωράφια της φακής και στις πλαγιές με τις αμέτρητες ξερολιθιές που αγκαλιάζουν τ' αμπέλια.

Η Εξάνθεια είναι από τα ομορφότερα χωριά της Λευκάδας. Οι Ξαθείτες δε, φημίζονται για την εργατικότητά τους

Μετατρέπει τη βαβούρα σε πρωτόγνωρη ησυχία· στους αυλόγυρους των ξεχασμένων χωριών και μονών που έχουν παραδοθεί δίχως αντίσταση στα αναρριχητικά φυτά, στις κορυφές των βουνών απ' όπου η θέα χαρτογραφεί κάθε σπιθαμή του νησιού, στις ζούγκλες των ρεματιών όπου άοπλος δέχεσαι άνανδρες επιθέσεις από στρατιές εντόμων. Κάνει κι άλλα, θα δεις.

Αρωμα καλοκαιρινό
Δεν είναι ψέμα, μύθος, διαφημιστικό τερτίπι. Δεν είναι καν υπερβολή. Η δυτική ακτογραμμή της Λευκάδας, με τα λεύκα μισοφέγγαρα, τουλάχιστον ενός χιλιομέτρου το καθένα, στις ρίζες θεόρατων γκρεμών, είναι μια απέραντη παραλία.

Καλώς ήρθατε στο φαράγγι της Μέλισσας

Αλλοτε φασαριόζικες σαν το Κάθισμα με τα beach bars, άλλοτε ερημικές σαν τον Μύλο που απαιτεί τον κόπο και τον ιδρώτα σου, άλλοτε εύκολες στην πρόσβαση σαν τον Γιαλό κι άλλοτε επίπονες σαν τους Εγκρεμνούς με τα 350 απότομα σκαλοπάτια.

Ποιος τα έβγαλε τόσα, αλήθεια; Εσύ πάντως με τη γλώσσα έξω αδύνατον να τα μετρήσεις. Αν δεν μπορείς και να τα περπατήσεις, υπάρχουν και τα καραβάκια από το Νυδρί, τη Βασιλική ή τον Αγιο Νικήτα που κάνουν στάση στις περισσότερες. Πάνω από το λευκό θαύμα, στις πλαγιές των βουνών η βλάστηση είναι τόσο πυκνή, που όταν τα σπίτια ενός οικισμού εμφανιστούν μπροστά σου σχεδόν τρομάζει.

Θα σου συμβεί αρκετές φορές: Δρυμώνας, Εξάνθεια, Καλαμίτσι (οι παραλίες Αβάλι και Καβαλικευτά είναι υπέροχες και πιο ήσυχες από τις γύρω σταρ), Χορτάτα, Κομήλιο, Δράγανο, Αθάνι κρέμονται στις πλαγιές, απολαμβάνουν απεριόριστη θέα προς το πέλαγος και προσφέρουν απλόχερα δροσιά και όμορφους περιπάτους σε στενοσόκακα με ωραία χαμηλά και ενισχυμένα για τους σεισμούς σπίτια.

Μοναδικός παραλιακός οικισμός ο Αγιος Νικήτας στα βορειοδυτικά, όπου το ελληνικό καλοκαίρι, το φτιαγμένο με τα πιο απλά υλικά, εκτιμάται δεόντως από ξένους και Ελληνες επισκέπτες. Το χταπόδι που ψήνεται στα κάρβουνα, τα πλαστικά φτυαράκια μισοβυθισμένα στα βότσαλα, οι βάρκες και τα φουσκωτά που λικνίζονται στον κόλπο, τα γέλια που υψώνονται πάνω από τον αμφιθεατρικά χτισμένο διατηρημένο οικισμό, τα «βγες πιο έξω να πατώνεις» και τα «πιάσε άλλη μια παγωμένη», ο ρεμβασμός στο καφέ με τις πολυεθνικές μουσικές: ένα απόλυτα υγιές παζλ του οποίου θες να γίνεις κομμάτι, αν όχι για πάντα, τουλάχιστον για όσο κρατάει το καλοκαίρι. Να τα μας... Αρχισε πάλι!

350 σκαλιά οδηγούν στη φημισμένη παραλία των Εγκρεμνών

Σου 'χουν πει για τα όμορφα χωριά των Σφακιωτών που διατηρούν παραδοσιακά σπίτια και ωραίες εκκλησίες με καμπαναριά, για τα παλιά πηγάδια έξω από τα Ασπρογερακάτα, για τα Λαζαράτα, την πολυπληθή πρώην έδρα, για το εξαίρετο Κοντομίχειο Λαογραφικό Μουσείο και τον ανεμόμυλο Κοσπέτου στον Κάβαλλο, γενικά για το οροπέδιο Σφακιωτών, που όπως υποδηλώνει το όνομά του εποικίστηκε από Κρητικούς, τον 16ο και τον 17ο αιώνα, και υπήρξε διαχρονικά εστία εξεγέρσεων.

Μπαίνεις στο Κάβαλλο με επαναστατικό αέρα κι έτοιμος να πάρεις όλες τις απαντήσεις. Η μυρωδιά από τις σούβλες του κυρ Βαγγέλη Κοντομίχη σε αποστομώνει και η επανάσταση πνίγεται στο βερτζαμί, το φημισμένο ντόπιο κρασί. Χρόνια τώρα, κάθε Κυριακή ψήνει κοντοσούβλι, σπληνάντερο, φριγαδέλι (συκώτι τυλιγμένο σε μπόλια), και το κόβει στο ετοιμόρροπο τραπεζάκι του για τους περαστικούς και τους θαμώνες του καφενείου, έτσι, «δώσε-πάρε επιτόπου» γιατί «αφτί ήνε η αγάπη», όπως αναγράφει σ' ένα κομμάτι χαρτί εν είδει πινακίδας.

«Αλλος τις μπίρες κι άλλος τα ψητά» λένε και σε καθίζουν στο καφενείο, ανάμεσά τους. «Ε, τώρα ντροπή, ακούρευτος, αξύριστος να καθίσω μαζί σας» λες, γιατί ξέρεις πως δύσκολα θα ξεκολλήσεις από εδώ... Μη σκας, ο Στάθης Λιβιτσάνος, ο καφετζής, θα αλλάξει ρούχα και ιδιότητα στο άψε σβήσε και θα επιμεληθεί την εμφάνισή σου. «Αυτός τα κάνει όλα για όλους» σου λένε οι χωριανοί κι όταν πια σ' αποχαιρετούν και με ένα «viva la libertad!» ξέρεις με βεβαιότητα πως θα 'χετε καλή αντάμωση.

Λίγα χιλιόμετρα έξω από το χωριό, στέκεσαι δύσπιστος μπρος στην ξύλινη αψίδα που οδηγεί στο φαράγγι της Μέλισσας. Πέτρινα και ξύλινα γεφυράκια, ερειπωμένοι νερόμυλοι και μια οργιαστική βλάστηση σε εισάγουν σε έναν παραμυθένιο κόσμο, μα ύστερα από τέτοιο φαγοπότι πού να περπατήσεις 30 λεπτά ως το Κακό Λαγκάδι!

Βελονιές και τέντζερες
Χτισμένη πάνω από το εύφορο Λιβάδι με τη λιμνοδεξαμενή και το εγκαταλειμμένο ιστορικό μοναστήρι του Αϊ-Γιάννη του Προδρόμου, η Καρυά σε καλοδέχεται με τσιρίδες. Ενα τσούρμο παιδιά είναι που παίζουν στη μεγάλη πλατεία, επιβεβαιώνοντας τις φήμες που θέλουν το χωριό, των 800 πάνω κάτω κατοίκων, το μεγαλύτερο και πιο ζωντανό της Λευκάδας.

Το ειδυλλιακό λιμανάκι του Αγίου Νικήτα, ενός από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς της Λευκάδας

Παίρνεις στο κατόπι κάθε παππού που θα περάσει από μπροστά σου - δεν μπορεί, σε κάποια κυρά θα σε οδηγήσει ικανή να σου διδάξει την περίφημη καρσάνικη βελονιά και να σου δείξει τα διάσημα κεντήματα που δεν γνωρίζουν «καλή» κι «ανάποδη». Τα εμπορεύονται παντού. Ψάχνεις τα σπιτικά, για να είσαι σίγουρος ότι είναι γνήσια.

Εξω από το λαογραφικό μουσείο αφήνεις τους παππούδες στην ησυχία τους. Εφτασες στον σωστό χώρο. Καφασοβελονιά, πλακέ, σταυρογάζι... Σχέδια σε κούπα, ψαράγκαθο, ρόδες, σφραγίδα… Ολα τα βλέπεις εδώ, σε παλιές φωτογραφίες και γνήσια κεντήματα της Μαρίας Σταύρακα, της «Κουτσοχέρως», η οποία εμπνεύστηκε και δίδαξε την ιδιαίτερη τεχνική (με ένα χέρι) στα κορίτσια του χωριού.

Φαντασμαγορικό ηλιοβασίλεμα στη δυτική ακτογραμμή (Ακρωτήρι του Λευκάτα)

Βλέπεις και τα εξαρτήματα της τέχνης και ένα όμορφο παραδοσιακό σπίτι και αφήνεις τον κ. Θοδωρή Κατωπόδη, δημιουργό του όλου εγχειρήματος, να ξεδιπλώσει τη σκηνοθετημένη με κάθε λεπτομέρεια ξενάγησή του. Εχοντας μάθει όλη την ιστορία αλλά με τίποτα τη βελονιά, κάθεσαι στην πλατεία και δέχεσαι καλέσματα για τον παραδοσιακό γάμο.

Προσπαθούν να πείσουν και να γεμίσουν την αντιφολκλορική σου συνείδηση με συρτούς χορούς, με «τέντζερες» που μεταφέρονται στο κεφάλι και ακριβές φορεσιές με τσιμπέδες και χρυσοκέντητα φέσια. Αποψη δεν γίνεται να έχεις. Εχεις όμως καλή πίστη και υπόσχεσαι να ξανάρθεις τον Αύγουστο. Σε λίγο θα σε πάρει και η μυρωδιά: Η Καρυά φημίζεται για τις σούβλες της.

Οταν η φακή έχει όνομα
Το ορεινότερο χωριό της Λευκάδας είναι η Εγκλουβή. Κι από τα ωραιότερα, επίσης. Είναι αυτή που παράγει τις διάσημες, βραβευμένες φακές. Ελάχιστα βήματα διασταυρώνονται με τα δικά σου – που να 'ναι όλοι οι Γκλουβισάνοι μεσημεριάτικα; Στα χωράφια όλη μέρα σχεδόν. Πάνω από το χωριό στο οροπέδιο του Αγίου Δονάτου, στα 950 υψόμετρο, «βοτανίζουν» τέτοια εποχή τις φακές τους, τις ωραιότερες της Ελλάδας.

Μα και τον μισό χρόνο του έτους μ' αυτές ασχολούνται. «Είναι που δε θέλουν πότισμα, ό,τι βρέξει… Κι ούτε χημικά, ούτε τίποτε» λέει ο καλλιεργητής Μαρίνος Κοντοπρίας, μα μια γυναίκα θα ξέρει καλύτερα… «Το καλό προϊόν και το νερό είναι που κάνουν τη διαφορά στο βράσιμο και στη γεύση» λέει η κυρία Κούρτη. Ε, δεν μπορεί, κυρία Λούλα μου, θα 'ναι και η τοπική συνταγή!

Δεν θα το δεχτεί, μα θα τη δοκιμάσεις στο πανηγύρι της... φακής, τον Αύγουστο, που γίνεται για χάρη του Αγίου Δονάτου, στο εκκλησάκι του. Μέχρι τότε έχεις καιρό να μετρήσεις πλάι του τα εν λειτουργία πηγάδια και κυρίως να χωθείς στα βάτα για να ανακαλύψεις τα δεκάδες αλώνια και τους περίφημους βόλτους, τα πρωτότυπα θολωτά κτίσματα, που χρησιμοποιούνταν για τη φύλαξη προϊόντων και ζώων κατά τη συγκομιδή και το αλώνισμα της φακής, αλλά και… ανθρώπων, επαναστατών και ανταρτών.

«Βοτάνισμα» στα χωράφια της φακής

Πίσω στο όμορφο χωριό, τα καφενεία της ωραίας πλατείας σε περικυκλώνουν, κάθεσαι κάτω από τα σκιερά πλατάνια θες δεν θες (που θες!) και παρατηρείς τον κατάλογο με πρωτόγνωρο ενδιαφέρον – μα σοβαρά τώρα, τι ψάχνεις τόση ώρα; Είναι δυνατόν να ήλπιζες πως σερβίρει φακές;

Εχοντας χορτάσει θέα μέσω της ορεινής διαδρομής στην Ελάτη, και έχοντας πειστεί πως οι Λευκαδίτες «αμπελουργούν» ακόμη, τρυπώνεις στον καφενέ του Αγίου Ηλία και οι λιγοστοί γέροντες σου ψιθυρίζουν πως ναι, πέτυχες διάνα, εδώ βρίσκεται ένας από τους τελευταίους μαχαιροποιούς της Λευκάδας, ο Σπύρος Αργυρός!

Η Καρυά, το λιβάδι της, η λιμνοδεξαμενή της... Απέναντι οι Ακαρνανικές ακτές

Σε υποδέχεται στο σπίτι του με σπινθηροβόλα βλέμματα και μια γλυκιά κυρά που βγάζει στη φόρα όλα της τα κεντίδια. Ούτε εδώ θα μάθεις τη γυναικεία λευκαδίτικη τέχνη καθώς η αντρική, εκείνη του παραδοσιακού μαχαιριού υπερισχύει τώρα. Οι σκαλιστές λαβές, οι κοφτερές, αστραφτερές λεπίδες, οι σκαλισμένες ρίμες, τα μυστικά της ανθεκτικότητας και της ευλυγισίας τους, των ιδιοτήτων που τα έκαναν κάποτε φημισμένα στα πέρατα του κόσμου, σε γοητεύουν.

Τα χαϊδεύεις απαλά γιατί ξυρίζουν, φυλάς ένα στον κόρφο σου, αχρείαστο να 'ναι, και κατηφορίζεις προς νότο. Κάποτε φτάνεις στη Βασιλική. Το ψαροχώρι και νότιο λιμάνι του νησιού έχει εξελιχθεί σε δημοφιλές θέρετρο και σε μία από τις καλύτερες παραλίες του κόσμου για σερφ, χάρη στους θερμικούς ανέμους της.

Το ακρωτήρι του Λευκάτα, σε όλο του το μεγαλείο. Από αυτό το σημείο φέρεται να πήδηξε η Σαπφώ για να λυτρωθεί από τον έρωτά της για τον Φάωνα

Εγκαταλείπεις την πολύβουη παραλία όμως με συνοπτικές διαδικασίες, ο ήλιος έχει αρχίσει να γέρνει και πρέπει να σε βρει στα δυτικά. Ο Αγιος Πέτρος σε υποδέχεται από νότο στον παράδεισο της δυτικής ακτής. Βγαίνεις πάνω από τις διάσημες παραλίες, προσπερνάς τα κιόσκια με τα εξαιρετικά λευκαδίτικα μέλια, ταβερνάκια με θέα σε ηλιοβασιλέματα γεμάτα αναμνήσεις, και μένεις, με δυσκολία είναι η αλήθεια, προσηλωμένος στον στόχο σου, οδηγώντας προς το νοτιότερο σημείο της Λευκάδας, το ακρωτήριο Λευκάτα ή Κάβο Κυράς.

Οι θρύλοι μπλέκονται στο μυαλό σου: Εδώ τοποθετείται η «Λευκάς Πέτρη», το θρυλικό ομηρικό πέρασμα, εδώ υπήρχε ιερό του Απόλλωνα όπου λάμβαναν χώρα ανθρωποθυσίες, από εδώ κατακρημνίζονταν εγκληματίες, ιερείς ή πιστοί για εξαγνισμό και γκρεμίζονταν εκούσια όσοι ήθελαν να λυτρωθούν από τον χωρίς ανταπόκριση έρωτα, σαν τη Σαπφώ που πήδηξε στα βράχια με τον καημό του Φάωνα...

Πεύκα, λευκή άμμος, κρυστάλλινα νερά και στα Πευκούλια

«Αγια μου Μαύρα, ξόρκισε τα στοιχειά!» αναφωνείς καθώς ο ήλιος «ματώνει» τα κοφτερά λευκά βράχια, τον μοναχικό φάρο. Ασε τις επικλήσεις και τα σταυροκοπήματα. Στης «Σαπφούς το πήδημα» τέτοια ώρα, ήθελες και τα 'παθες. Θυμάσαι όλους σου τους ανεκπλήρωτους έρωτες; Νιώθεις την ανάγκη να σπάσεις τα δεσμά; Να ροβολήσεις στο πέλαγος; Πού πας, μωρέ; Λίγο να κάνεις πως ξανοίγεσαι, κουτούλησες στην Κεφαλονιά!