Μαραντοχώρι – Γράφει ο Σπύρος Φλογαΐτης Βιολέττα Σάντα • 16 August, 2016

http://aromalefkadas.gr


Home›ΕΛΙΞΗΡΙΑ ΜΝΗΜΗΣ›Μαραντοχώρι – Γράφει ο Σπύρος Φλογαΐτης

Share 3


Γράφει ο Σπύρος Ι. Φλογαΐτης

Η οικογένειά μου κατάγεται από το Μαραντοχώρι. Ο πατέρας μου γεννήθηκε εκεί, όπως και ο πατέρας του και οι πρόγονοί του. Εκεί γεννήθηκαν, παντρεύτηκαν, κάνανε παιδιά και άσκησαν το επάγγελμά τους, αν και η οικογένεια είχε διαχρονικά παράλληλους δεσμούς με την πόλη της Λευκάδας. Τελικά, ο παππούς μου, Σπύρος Φλογαΐτης, πήρε την οικογένειά του και εγκαταστάθηκαν οριστικά στη Λευκάδα, κατά την δεκαετία του 1920. Αγόρασε το σπίτι που σήμερα είναι γνωστό ως φλογαϊτέϊκο, κοντά στην κεντρική πλατεία, ένα τριώροφο κτίριο του 1812, που ανήκε στην οικογένεια Γκίνη, η οποία ελάμπρυνε την λευκαδίτικη καταγωγή της στην Αθήνα και τη Νομική Σχολή, και στο οποίο λειτουργούσε εκείνη την εποχή παρθεναγωγείο.

Από τότε και μέχρι την αναχώρησή μας για την Αθήνα το 1967, το σπίτι αυτό μας ανέθρεψε. Το Μαραντοχώρι φάνταζε πολύ μακριά, οι δρόμοι δεν ήσαν καλοί και εμείς τα παιδιά δεν είχαμε αναφορές σ’αυτό. Κι’όμως είχαμε, και μάλιστα πολλές.

Ο πατέρας μου αγαπούσε πολύ το Μαραντοχώρι, τις αναμνήσεις του από την παιδική του ηλικία, και αγαπούσε και όλα τα πίσω χωριά, που αποκαλούσε «τα άγια χώματα», όπου άλλωστε είχε ένα εκτεταμένο συγγένειο, με αγαπημένους ανθρώπους και καλές οικογένειες παντού στη νότια Λευκάδα. Ο προπάππος του Νικόλαος Φλογαΐτης, δάσκαλος και γλωσσομαθής, είχε αποκτήσει επτά κορίτσια, τα οποία είχε φροντίσει να παντρέψει με μερικές από τις καλλίτερες οικογένειες των χωριών της νότιας Λευκάδας. Τα ατέλειωτα λευκαδίτικα βράδια της παιδικής μας ηλικίας, το Μαραντοχώρι και το παρελθόν ξυπνούσαν μέσα στη φαντασία μας ακολουθώντας τις μοναδικές διηγήσεις του. Έτσι έγινα μαραντοχωρίτης χωρίς να ξέρω πράγματι το Μαραντοχώρι. Άλλωστε είχα καθήκον, γιατί η οικογένειά μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία του, όχι μόνο για το απώτερο παρελθόν, αλλά και γιατί ο παππούς μου είχε εκλεγεί Πρόεδρος της Κοινότητας και συνέδεσε το όνομά του με την κατασκευή του δρόμου που ενώνει το χωριό με την Παναγία στο Φάο και την δημιουργία του Σχολείου, σε δικό του οικόπεδο που παραχώρησε στην Κοινότητα.

Ο πύργος στο Μαραντοχώρι (ονομάζεται Μπρούζι ή σπίτι του τούρκου πασά, η σπίτι των Φλογαϊτών) όπως εικονίζεται σε επιπεδογραφία των μέσων του 18ου αιώνα

Το Μαραντοχώρι είναι μοναδικής σημασίας για την ιστορία του νησιού μας. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, εκεί είχε το οχυρό του σπίτι ο Τούρκος πασάς της Λευκάδας Χατζή Αλή και ήλεγχε το πέρασμα στα εύφορα εδάφη του κάμπου του Μπισά, του κάμπου του Μαραντοχωριού και του κάμπου της Βασιλικής. Οι Βενετοί που ήλθαν στη Λευκάδα το 1684 έδωσαν το κομάτι της περιουσίας του τούρκου πασά που είχε στους δυο κάμπους του Μαραντοχωριού, στην οικογένεια του ευγενούς Μπιτσιλή, ανθρώπους από το Δυράχειο που ήταν στην υπηρεσία τους και συγχρόνως εκπροσωπούσαν τη Ρωσία στην δυτική Ελλάδα και τα Επτάνησα. Οι Μπιτσιλήδες συγγένεψαν με τον ευγενή Ροδόσταμο, σημαντική οικογένεια της Κέρκυρας που κατοικούσαν στο προάστιο της Κέρκυρας Άφρα. Η περιουσία πέρασε δι’επιγαμίας στην οικογένεια του ευγενούς Νίνα, επίσης από το Δυράχειο και στην υπηρεσία των Βενετών, της οποίας ο τελευταίος απόγονος κόντε Άντζολο Νίνα παντρεύθηκε την αδελφή του Σπύρου Φλογαΐτη, συμβολαιογράφου.

Λεπτομέρεια επιπεδογραφίας του 18ου αιώνα, στην οποία εικονίζεται τμήμα της ακίνητης περιουσίας του παπά Ζαφείρη Φλογαΐτη στο Μαραντοχώρι

Το 1810 ο κόντε Άντζολο Νίνα πέθανε άκληρος και άφησε με διαθήκη την τεράστια κτηματική του περιουσία στον αδελφό της γυναίκας του Σπύρο Φλογαΐτη. Εννέα χρόνια αργότερα, το 1819, ο Σπύρος Φλογαΐτης μαζύ με τον φίλο του και αργότερα συμπέθερό του Ανδρέα Σκληρό, παίρνουν τα όπλα και πρωτοστατούν στην ηγεσία της εξέγερσης της εξοχής Λευκάδας κατά των Άγγλων. Το σπίτι του Τούρκου είχε γίνει πλέον σπίτι της Εξέγερσης. Ακολούθησε η καταδίκη σε θάνατο, η δήμευση της περιουσίας, ο διωγμός, η καταφυγή στην Στερεά Ελλάδα και η συμμετοχή στον Αγώνα της εθνικής παλιγγενεσίας, και τέλος η αποκατάσταση. Η περιουσία τελικώς διεσώθη, όπως επέζησαν και τα αγαπημένα τοπωνύμια, Μέλισσα, Αγραπιδάκια, Αρμάκια, κλπ., εύφορης γης, ευλογημένης κυριολεκτικά από το Θεό.

Νικόλαος Φλογαίτης του Θεοδώρου, φιλικός και νομικός (Οδησσός 1799 – Χαλκίδα 1867)

Ο Σπύρος Φλογαΐτης ήταν γιος του συμβολαιογράφου Δημήτρη Φλογαΐτη, που είχε αδελφό τον Θεόδωρο. Ο πατέρας τους, παπά Ζαφείρης Φλογαΐτης, πήρε την οικογένειά του στην Κέρκυρα και ιερουργούσε για δέκα χρόνια, στη δεκαετία του 1760 στον ιερό ναό της Παναγίας της Λαμποβίτισας του ευγενούς Ροδόσταμου που είχε συγγενέψει με τους Μπιτσιλήδες. Εκεί τα παιδιά του σπούδασαν στο σχολείο του ιερομόναχου Καββαδία, ενός σημαντικού Λευκαδίτη και ανθρώπου των γραμμάτων, ενώ η οικογένεια φαίνεται ότι τότε συνδέθηκε με τους Καποδίστρια που είχαν το εξοχικό τους σπίτι λίγες εκατοντάδες μέτρα παραπέρα.

Ο Θεόδωρος έφυγε για τη Ρωσία όπου έγινε επιτυχημένος έμπορος, εμπορομεσίτης και συμβολαιογράφος, όταν δε η Αικατερίνη η Μεγάλη δημιούργησε την Οδησσό το 1794, εκλέχθηκε στις πρώτες δημοτικές εκλογές, το 1796, Δήμαρχος της Οδησσού. Χαρακτηρίσθηκε για την φιλοπατρία και την φιλευσπλαχνία του, έλαβε μέρος σε όλες τις αγαθοεργές και πατριωτικές πρωτοβουλίες των Ελλήνων, έφερε πολλούς Λευκαδίτες στην Οδησσό και υποθήκευσε την περιουσία του ώστε η ελληνική κοινότητα να πάρει τραπεζικό δάνειο για να χτίσει τον καθεδρικό ναό της Οδησσού, την Αγία Τριάδα. Σήμερα μαρτυρεί γι’ αυτόν ειδική πλάκα αναρτημένη επί του οικοδομήματος όπου κάποτε ήταν το σπίτι του.

Αυτά και πολλά άλλα αποτελούσαν τις ιστορίες της οικογένειας που ο πατέρας μου, δίπλα στο μαγκάλι του χειμώνα δεν σταματούσε να διηγείται, στάζοντας στην ψυχή μας την γλυκιά αγάπη για το Μαραντοχώρι που θα έπρεπε να μην ξεχάσουμε γιατί άλλωστε προσδιόριζε την ταυτότητά μας.

Βέβαια, κεντρικό πρόσωπο στο αφήγημα ήταν ο παππούς μου, Σπύρος Φλογαΐτης. Γεννήθηκε κοιλάρφανος το 1871 και για το λόγο αυτό πήρε το όνομα του πατέρα του, Σπύρου, που πέθανε στην επιδημία της ευλογιάς, ενώ ένα χρόνο μετά πέθανε και η μητέρα του Ελένη. Πεντάρφανος είχε την τύχη να τον φροντίσει ο αδελφός της μάνας του, ο Κωσταντής Σκληρός γνωστός ως Ράλλης ή Αναγνώστης. Ο Ράλλης ήταν άρχοντας με μεγάλη περιουσία και καλοσύνη, αλλά η ζωή δεν του ικανοποίησε το όνειρο να αποκτήσει αγόρι. Έκανε τρία κορίτσια, η μια παντρεύτηκε Σκληρό Γαρδέλη (ο δημοτικός Σύμβουλος Φίλιππος Σκληρός είναι από αυτή τη γραμμή), η άλλη Γαβρίλη (ο πρώην δημοτικός Σύμβουλος Μήτσος Γαβρίλης είναι από αυτή τη γραμμή) και η τρίτη Σκληρό Πεντελαίο (ο Νίκος Σκληρός, που ήταν γεωπόνος και συγγραφέας, αλλά και ο Παναγιώτης Σκληρός, πρώην Δήμαρχος, είναι από αυτή τη γραμμή), σόγια καλά και ισχυρά που μαρτυρούν ακόμα και σήμερα στο χωριό, για την αξία του Κωσταντή Ράλλη.

Ο παππούς μου είχε και μιαν εξαδέλφη, την Αντζουλέτα Φλογαΐτη, κόρη του Πέτρου, αδελφού του Σπύρου, που πέθανε κι αυτός στην επιδημία της ευλογιάς. Τα δυο παιδιά μεγάλωσαν αγαπημένα, και όπως διηγιόταν μέχρι το θάνατό τους, μοιράζονταν το ίδιο κρεβάτι μέχρι που μεγάλωσαν, τόση αγνή αγάπη είχαν μεταξύ τους. Τον παππού μου δεν τον γνώρισα αφού πέθανε νωρίς, η ζωή όμως μου επέτρεψε να γνωρίσω στα βαθειά γεράματά της την Αντζουλέτα, που όταν ήμουν παιδί με αγκάλιασε αναλυόμενη σε λυγμούς, από την αγάπη της για τον παππού μου. Εγγόνια της είναι ο Κώστας και ο Πέτρος Πολίτης, Ξύδης, από την Βασιλική, που έμαθαν από την γιαγιά τους να αγαπούν το φλογαϊτέικο όσο κι εκείνη.

Θεόδωρος Ν. Φλογαΐτης, νομικός (Ναύπλιο 1840 – Αθήνα 1905)

Ο παππούς μου λέγεται ότι ήταν πανέξυπνος. Διηγούνται ακόμη στο χωριό ότι έλεγαν τότε πως έπρεπε να τον έχουν να γκαστρώνει γυναίκες για να βγαίνουν έξυπνα παιδιά, όμως, πεντάρφανος όπως μεγάλωσε, δεν έμαθε γράμματα, και το έφερε πολύ βαριά. Οι παλιοί ακόμα σήμερα διηγούνται πως όταν εκλέχθηκε Πρόεδρος της Κοινότητας Μαραντοχωρίου και έπρεπε να υπογράψει το πρακτικό εκλογής, για να μην ντροπιαστεί ως αγράμματος, προφασίσθηκε πως γεννούσε η γυναίκα του και πήγε ολονυκτίως στο δάσκαλο και του ζήτησε να τον μάθει να υπογράφει, και το πρωί επέστρεψε και υπέγραψε αξιοπρεπώς όπως ήθελε.

Τα χρόνια εκείνα, στο γύρισμα του αιώνα, ανέβαινε στην Αθήνα όπου κατέλυε στο σπίτι της εξαδέλφης του Βασιλικής Σκληρού που ζούσε στο παλαιό Φάληρο, της οποίας μάλιστα ο σύζυγος, αξιωματικός του στρατού και συγγραφέας, είχε πάρει ως δεύτερο όνομα το επίθετο Φλογαΐτης. Εκεί όμως κατέλυε και ο Θεόδωρος Ν. Φλογαΐτης, ο εξάδελφός του, όταν κατέβαινε από την Εύβοια όπου ζούσε, στην Αθήνα. Ο σπουδαίος εκείνος άνδρας, που δεν είχε παντρευτεί και πέθανε άκληρος, του ενέσταξε στην ψυχή το όνειρο να σπουδάσει τα παιδιά του νομικά.

Σήμερα, η οικογενειακή κτητορική εκκλησία Άγιος Αθανάσιος στον κάμπο του Μπισά και η συναδελφική εκκλησία Υπεραγία Θεοτόκος στο Σπιλίδι που βρίσκεται στην κορυφή του παλαιού οικισμού, εκεί που ιερουργούσαν οι Φλογαΐτες μέχρι και τον παπά Ζαφείρη που πέθανε το 1784 και φιλοξενεί στο κοιμητήριό της την οικογένειά μας της εποχής εκείνης, μαζύ με το κηρυγμένο από το Υπουργείο Πολιτισμού αρχαιολογικό μνημείο με τίτλο «το Μπούρζι, σπίτι του Τούρκου, σπίτι των Φλογαϊτών» που δεσπόζει στο κέντρο του παλαιού χωριού, μαρτυρούν για ένα πέρασμα ανθρώπων που υπηρέτησαν την κοινωνία διαχρονικά.Αριστερά ο Άγιος Αθανάσιος και δεξιά η εκκλησία της Υπεραγίας Θεοτόκου

Μέρος του μαραντοχωρίτικου αφηγήματος είναι βέβαια και η Αμμούσω. Ο πατέρας μου της επεφύλασσε πάντοτε ιδιαίτερη θέση στις διηγήσεις του, και όταν μεγαλώσαμε δεν μπορούσαμε παρά να την επισκεφθούμε. Γραφική, όμορφη και ανέγγιχτη από τον τουρισμό στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ΄70, φιλοξένησε στιγμές της νιότης μας απρόσμενες, γιατί όταν ήμαστε μικροί μάλλον λοιδορούσαμε τον πατέρα μας για τις διηγήσεις του παρά τον ακούγαμε.

Όμως, η Αμμούσω μόνο άμμο δεν είχε. Η υπερεξόρυξη άμμου από τους κατοίκους της περιοχής για τις οικοδομικές τους ανάγκες της είχε αφήσει μόνο πέτρες. Τα παιδιά μου, γεμάτα με τη σειρά τους από αγάπη για το Μαραντοχώρι, βαφτίστηκαν και αυτά στα νερά της Αμμούσως από τα πρώτα παιδικά τους βήματα, και περιπαικτικά την αποκάλεσαν Πετρούσω!Ο πύργος του Μαραντοχωρίου, όπως είναι σήμερα

Μια Τετάρτη βράδυ προς το τέλος του Αυγούστου του 2007 έπαιρνα ένα ταξί για να πάω εγκαίρως στην Αθήνα, όπου θα ορκιζόμουν Υπουργός Εσωτερικών την Παρασκευή. Εκείνη τη μέρα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κύριος Κάρολος Παπούλιας, που έκανε τις διακοπές του στην Αμμούσω, ήλθε με ελικόπτερο επειγόντως στο Προεδρικό Μέγαρο και έτσι ένας Λευκαδίτης και ένας φίλος της Λευκάδας συναντηθήκαμε στην ιδιότυπη αυτή τελετή. Στο περιθώριο της ορκωμοσίας του λέω, μακριά βέβαια από αδιάκριτα αυτιά, «Κύριε Πρόεδρε, ήλθαμε από το ίδιο μέρος για την ορκωμοσία, θα μπορούσαμε να την κάνουμε στον τόπο της κοινής μας αναφοράς, την Αμμούσω». Γέλασε εκπλησσόμενος και έτσι συζητήσαμε την μαραντοχωρίτικη αναφορά μου. Οι δημοσιογράφοι έγραφαν την άλλη μέρα ότι κάτι συζητούσαμε που μας έκανε να γελάμε, αλλά δεν ήξεραν τι θα μπορούσε να είναι. Ο Πρόεδρος, την Πετρούσσω των παιδιών μου όμως δεν την ξέχασε ποτέ, και, κάθε φορά που διασταυρώνονται έκτοτε οι δρόμοι μας, μόνο για την Πετρούσω με ρωτάει.

Κάθε χρόνο, μαζευόμαστε οι παλιοί συγγενείς στο Μαραντοχώρι, για να δεηθούμε στις εκκλησίες του Αγίου Αθανασίου και της Παναγίας για κείνους που μας έκαναν να αγαπάμε το χωριό και το συγγένειο και που άφησαν βαριά την παρακαταθήκη της προσφοράς στις ψυχές μας, αλλά και για να ζήσουν τα παιδιά μας ένα τόπο και μιαν ιστορία που οφείλουν με τη σειρά τους να μην ξεχάσουν αλλά και να υπηρετήσουν.

Αθήνα, 4 Μαΐου 2016

Σπύρος Ι. Φλογαΐτης



Σημείωση: 1) Οι φωτογραφίες προέρχονται από την ανακοίνωση με θέμα «Η οικογένεια Φλογαΐτη στη Λευκάδα του 18ου και 19ου αιώνα» που παρουσίασε η κυρία Χριστίνα Ε. Παπακώστα, ιστορικός, στη Λευκάδα στα πλαίσια των εργασιών του επιστημονικού συνεδρίου που διοργάνωσε το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Λευκάδας με τίτλο «Κοινωνική διάρθρωση και πολιτιστικά ρεύματα στη Λευκάδα: διαχρονική θεώρηση» το Δεκέμβριο του 2013. Τα πρωτότυπα των εγγράφων και η επιπεδογραφία απόκεινται στα ΓΑΚ – Αρχεία Νομού Λευκάδας
2) Ευχαριστώ θερμά την Χρυσούλα Σκλαβενίτη για την παραχώρηση των φωτογραφιών των δυο εκκλησιών.

ΣΤΗΝ ΠΟΛΩΝΙΑ Εγκεφαλικά νεκρή έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι

Μια εγκεφαλικά νεκρή γυναίκα, η οποία κρατήθηκε με μηχανήματα στη ζωή επί 55 ημέρες, έφερε στον κόσμο ένα πρόωρο βρέφος η κατάσταση του οποίου «δεν παρουσιάζει ιδιαίτερα σοβαρές επιπλοκές», όπως έγινε γνωστό σήμερα από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Βρότσλαβ, στην Πολωνία.

«Το αγόρι γεννήθηκε στις αρχές του έτους, κατά την 26η εβδομάδα της κύησης. Ζύγιζε 1.000 γραμμάρια. Μετά από τρεις μήνες, η κατάσταση της υγείας του αντιστοιχεί με εκείνη ενός πολύ πρόωρου μωρού, χωρίς επιπλοκές. Μόλις πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο» δήλωσε η Μπάρμπαρα Κρόλακ Όλεϊνικ, η επικεφαλής του τμήματος νεογνολογίας.

«Είναι πολύ σπάνιο να συνεχιστεί μια εγκυμοσύνη 17-18 εβδομάδων για τόσο μεγάλο διάστημα», υπογράμμισε.


Η μητέρα του παιδιού, ηλικίας 41 ετών, έπασχε από όγκο στον εγκέφαλο. Όταν μεταφερθεί με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο αυτό οι γιατροί διαπίστωσαν ότι ήταν εγκεφαλικά νεκρή. Όλη η οικογένειά της όμως εξέφρασε την επιθυμία να σωθεί το βρέφος που κυοφορούσε, είπε η Κρόλακ-Όλεϊνικ.

«Ήταν μια μακρά μάχη 55 ημερών. Εμείς οι νεογνολόγοι ελπίζαμε να μεγάλωνε ο μικρός όσο το δυνατόν περισσότερο όμως μια μέρα διαπιστώσαμε ότι κινδύνευε πραγματικά η ζωή του και επιλέξαμε να τον φέρουμε στη ζωή» με καισαρική, εξήγησε.

Μετά από τρεις μήνες στη μονάδα εντατικής θεραπείας, το αγοράκι ζυγίζει πλέον τρία κιλά, αναπνέει μόνο του και τρώει κανονικά με το μπιμπερό. Στο εξής «θα πρέπει να οπλιστούμε με υπομονή και να περιμένουμε για να δούμε πώς θα εξελιχθεί», κατέληξε η γιατρός.



Πηγή: Εγκεφαλικά νεκρή έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι | iefimerida.grhttp:

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ ΤΗΣ ΚΑΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΑΚΗΝ

Προικοσύμφωνο του 1671: Η νύφη παίρνει προίκα δύο μισοφόρια ολόγερα και μπουγαδιασμένα, 1,5 ζευγάρι κάλτσες...Προικοσύμφωνο του 1671: Η νύφη παίρνει προίκα δύο μισοφόρια ολόγερα και μπουγαδι
ΕΛΛΑΔΑ
31|05|2013 17:55

-A+A


Mπορεί το προικοσύμφωνο σήμερα να είναι μια άγνωστη λέξη, ή... σχεδόν άγνωστη, αφού δεν είναι λίγοι και αυτοί με μεγάλη περιουσιακή κατάσταση που προκειμένου να έχουν το... κεφάλι τους ήσυχο καταφεύγουν στην υπογραφή προγαμιαίου συμβολαίου, ωστόσο στο παρελθόν δεν γινόταν γάμος αν προηγουμένως δεν είχε συμφωνηθεί ανάμεσα στις δύο οικογένειες τι δίνει ο ένας και τι παίρνει ο άλλος.

Το k-mag.gr δημοσιεύει ένα προικοσύμφωνο που υπεγράφη το 1671 στη Σύρο λίγο πριν από το γάμο της Κατής και του Μανωλάκη. Αφού ο πατέρας της νύφης δηλώνει ρητά ότι «δίνει» την κόρη του Κατή στον Μανωλάκη και αφού πρώτα σημειώνει ότι καταρχάς δίνει στο ζευγάρι την αγάπη του και την ευχή του να ευτυχήσουν, περιγράφει αναλυτικά την προίκα της κόρης του: Ρούχα, ζώα, φαγητά και μια καμαρούλα.

Το προικοσύμφωνο που ανασύρθηκε από τα αρχεία της Νομαρχίας Κυκλάδων έχει ως εξής:

«Εν έτι 1671 μηνί Ιανουαρίω ημέρα δεκάτη εν Σύρω,

Eν ονόματι της Αγίας Τριάδος και της Κοκκίνης προστάτιδος της νήσου Σύρου Προκοσύμφωνον της πρώτης μας κόρης και της θυγατρός του Κωστάκη και της Σμαράγδας και της μακαρίτισσας της γυναικός μου Πιπινίτσας ήτις θα πάρη νόμιμον σύζυγον τον Ντεμογιαννάκη του Κωνσταντάκη της Πιπινίτσας Πηνελόπης Βαρβαρίτσας.

Και εγώ και η μακαρίτισσα η γυναίκα μου Πιπινίτσα δίδομεν την συγκατάθεσίν μας εις το να πάρη η κόρη μας Κατή, νόμιμον σύζυγον και να τον έχη να τον νέμεται μέρα νύκτα, τον Ντεμογιαννάκη Μανωλάκην του Κωνσταντάκη και της Πιπινίτσας Πηνελόπης Βαρβαρίτσας.

Εν πρώτοις δίδομεν από τα φύλλα της καρδιάς μας την ευχήν να τρισευτυχήσουν και να πολυχρονίσουν.

Δεύτερον δε τέσσαρα εικονίσματα το πρώτον ευς ξύλον δυνατόν και χονδρόν δύο δάκτυλα και τα άλλας εις αχιβάδα.

Τρία υποκάμισα τα δύο μικρά και το ένα μεγάλο, δύο μικρά αποκατινά (εσώβρακα) παστρικά, ατρύπητα και ολόγερα.

Δύο μισοφόρια ολόγερα και μπουγαδιασμένα.

Ενάμισυ ζευγάρι κάλτσες εως ότου να γίνη ο γάμος έχη καιρόν να πλέξη και την άλλη για να γίνουν δύο ζευγάρια.

Ενα φουστάνι από τσίτι ριγωτό, άλλο ένα από σακονέτα της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου.

Ενα μανδύλι του λαγιού και δύο μανδοσαλάμια

Μια φασκιά για τα καλορίζικα

Δύο ζεύγη παπούτσια το ένα μπαλωμένο

Σαράντα πήχες βρακοζώνα και μετά τον θάνατο του παπού μας άλλη τόση.

Του γαμβρού μια σκούφια να την φορή βραδιά παρά βραδιά δια να μη του τρυπήση γρήγορα.

Δύο τσουκάλια κάστρινα της καραίτισσας της γιαγιάς μου

Δύο φλιτζάνια του καφέ χωματίνια.

Το αμελέτητο με δύο χέρια νεροπαστρικό και άπιαστο

Τρεις βελόνες της κάλτσας.

Ενα ζάρφι χωματένιο

Ενα στρώμα μπαλωμένο της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου από φύλλα καλαμόφυλλα.

Ενα λύχνο χωματένιο και άλλον έναν από ντενεκέ

Ενα κλειδί

Μια ψυράγγα (χωράφι) ίθα με μιά παλέστρα του γαϊδάρου

Τρία ρεάλια, πέντε παράδες και επτά άσπρα.

Κοντά με όλα αυτά που τους κάμαμεν τους νοικοκυραίους της Σύρου την μίαν κάμαραν του σπιτικού που καθούμαστε και άμα πεθάνω εγώ και ο παππούς της Κατής όλο το σπίτι.

Ακόμη δε και αυτά δύο κότες ένα πετεινό, είκοσι αυγά, ένα κόσκινο, μία μπιρμπιτσέλια σπητίσια μακαρόνια, και αν προφθάσουμεν θα κάνουμε άλλα τόσα.

Δέκα οκάδες ελιές και πέντε οκάδες χαμάδα, 2 βάζα κάπαρι, δύο ντουζίνες χήνους, σαράντα κοπόνια κρομμύδια όλα αυτά να τα κάμουν θάλασσα να τρών και να πίνουν όλο το οκταήμερο γαμβρός και νύμφη και όλο το συμπεθεριό και οι ποιό κοντά γειτόνοι.

Εις τον γαμβρόν, την Κατή με τα ούλα της.

Ο πενθερός

Κωνσταντάκης της Σμαράγδας

Εν Σύρω τη 10 Ιανουαρίου 1671».



Πηγή: Προικοσύμφωνο του 1671: Η νύφη παίρνει προίκα δύο μισοφόρια ολόγερα και μπουγαδιασμένα, 1,5 ζευγάρι κάλτσες... | iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/news/

Ταξίδι στο χρόνο: «Σελίδες ημερολογίου»
Βιολέττα Σάντα • 24 July, 2016
Share 3


Και είναι και αυτά τα ορεινά χωριά της Λευκάδας… στολίδια σκόρπια σε πλαγιές και κορυφές βουνών και λόφων, φωνές από το παρελθόν, ζωντανές και επίμονες… Όλοι τις ακούμε… όσοι είναι περιπατητές και λάτρεις της φύσεις, όσοι είναι ταξιδιώτες και αναζητητές της ζωής που πέρασε, κυρίως όμως τις ακούνε όσοι τα θυμούνται ζωντανά, όσοι τα αντικρίζουν να ορθώνονται αντίκρυ στη θνησιγενή φθορά του χρόνου, ενώ στα σοκάκια τους, στα πορτόνια και στις αυλές, θυμούνται καλοσυνάτα και κουρασμένα πρόσωπα, που δεν υπάρχουν πια.

Ένα από αυτά και ο Δρυμώνας. Ορεινό χωριό, εξαιρετικής ομορφιάς, θερινός προορισμός, που σήμερα αριθμεί μόνιμους κατοίκους που μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών. Ο Δρυμώνας που ερήμωσε σταδιακά και αργά, λόγω της μετανάστευσης για της αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Η αγάπη και η νοσταλγία περισσεύει γι’ αυτό το χωριό, απ’ όλους όσους το ζήσαμε ζωντανό και το εγκαταλείψαμε.



Οι τελευταίοι υπερήλικες, που βίωσαν την ερήμωση και τη μοναξιά, ξυπνούν με την πένα τους την αγωνία του τέλους. Το 1980 ιδρύεται ο σύλλογος απανταχού Δρυμωνιωτών από την ξενιτεμένη νεολαία του τόπου και αρχίζει η έκδοση της εφημερίδας «Δρυμώνας». Και εκεί – τι θαύμα(!) – πέρα από τους «γραμματιζούμενους» ξενιτεμένους του χωριού, που είναι πολλοί και με ξεχωριστό βάρος ο καθένας, αρχίζουν να αρθρογραφούν οι ηλικιωμένοι μόνιμοι κάτοικοι.

Και σκύβεις το κεφάλι με σεβασμό μπροστά σε αυτή την πένα, που τα χέρια που την κινούσαν δεν υπάρχουν πια. Ήταν αγράμματοι ξωμάχοι, κουρασμένοι βιοπαλαιστές, που δεν τους λύγισε η σκληρή δουλειά και η μοναξιά, αλλά ζωγράφισαν την αγωνία τους για το μέλλον του χωριού τους και την λύπη τους για την εγκατάλειψη του τόπου τους σε μια κόλλα χαρτί… και το ταχυδρόμησαν στο «σύλλογο», και αποτυπώθηκε στην εφημερίδα και έμεινε για πάντα…

Διαβάζοντας κανείς τα παλιά εκείνα φύλλα, εντυπωσιάζεται για το βάθος της ψυχής, αλλά και για την ευαισθησία και τον τρόπο έκφρασης των αγράμματων αυτών ανθρώπων…. ποιήματα, πεζά, αναμνήσεις ζωής, αστεία… όλα έχουν την θέση τους εκεί.



Έτσι, λοιπόν, ξεφυλλίζοντας, βρήκα στο φύλλο 6-20, του 1994, το απόσπασμα ημερολογίου μιας Δρυμωνιώτισσας, της θεια-Μαρίας, απόφοιτης δευτέρας Δημοτικού. Το κείμενο γράφτηκε τον τελευταίο χρόνο της ζωής της, από το θάνατο του άντρα της, μέχρι το δικό της τέλος. Είναι εκπληκτικό με πόση δύναμη περιγράφει την ψυχική της κατάσταση, τον πόνο της απώλειας, την αγάπη της, την πίστη στον επί 55 χρόνια σύντροφό της στη ζωή, την μοναξιά που ακολουθεί, την ανημπόρεια, το κρύο των ορεινών χωριών μας, και τέλος τη λαχτάρα της να πάει να τον συναντήσει. Το κείμενο δόθηκε προς δημοσίευση από κάποιον συγγενή και υπογράφεται με τα αρχικά Β.Β. Είναι τα τελευταία λόγια ενός ημερολογίου, που η αγράμματη Λευκαδίτισσα αγρότισσα και μοδίστρα παραδοσιακών φορεσιών, κρατούσε πολλά χρόνια.




«21 του Δεκέμβρη,
έρημη μέρα, αρρώστησε ο Αποστόλης, ήρθε ο έρημος ο Χάρος σε 8 μέρες και στις 29 πέθανε και στις 30 τον αποχαιρέτησα. Με άφησε έρημη και δεν μου είπε τίποτα, ερήμωσε το σπίτι μου, έκλεισε η αυλή μου, ποιόνε θα βλέπω τώρα; Βλέπω τα έργα του και τις δουλεψές του που τα απαράτησε και είναι στον Ταξιάρχη, εμένα με άφησε μόνη μου, πως να τον ξεχάσω; Ήρθαν όλα μου τα παιδιά, παιδευτήκανε, ξοδευτήκανε, κρυώσανε, τις 8 Γενάρη έφυγαν.

7 Φλεβάρη κάναμε τις 40, ήρθαν όλοι και την Τρίτη έφυγαν. με πίεσαν τα παιδιά μου να με πάρουν μαζί τους μα εγώ αρνήθηκα, γιατί ήθελα να είμαι κοντά του. Με έπιασε γρίπη και έχω δέκα μέρες που παιδεύομαι και έριξε και χιόνι τις 17 του Φλεβάρη και εξακολουθεί κρύο πολύ και κάθομαι μόνη μου. Μαύρες μέρες, αλλά τι να κάμω αφού τα είχε η μοίρα μου να χαίρομαι τη μοναξιά μου. Μαύρος χρόνος για μένα ο έρημος,

28 ο Φλεβάρης. Είναι Αποκρές για τον κόσμο, για μένα δεν είναι τίποτα. Σήμερα κλείνουν δύο μήνες από κάτω από το χώμα και τι να σκέπτομαι. Μοναχή μου, έχω γρίπη 15 μέρες, χιόνια, κρύο, το τηλέφωνο χαλασμένο, δεν μπορώ να επικοινωνήσω με τα παιδιά μου να μου περάσει λίγο ο καημός, αλλά τι να κάμω, υπομονή, ένα παρακαλώ το θεό να κλείσω και εγώ τα μάτια μου , να πάω κοντά του.

Πρώτη Μάρτη 93 σήμερα, είναι Καθαρή Δευτέρα, ο καιρός είναι ο ίδιος, κρύο, αέρα, βροχή, είναι 12 η ώρα, εγώ τώρα σηκώθηκα, δεν μπορώ , έχω γρίπη είκοσι μέρες, άναψα τη σόμπα και κάθομαι μόνη μου, το τηλέφωνο χαλασμένο, αλλά παρακαλώ το Μεγαλοδύναμο Θεό νάναι καλά τα παιδιά μου και όλος ο κόσμος να περάσουν καλή εβδομάδα όλη τη Σαρακοστή. Το Πάσχα ήταν μέτριο από καιρό, αλλά για μένα ήταν φαρμάκι.

Τη Μεγάλη Τετάρτη ήρταν τα παιδιά μου, νάχουν χρόνια πολλά νάρχονται, αλλά εγώ, αν με αγαπάει ο Θεός, του χρόνου να μην είμαι, δεν αντέχω άλλο χειμώνα, όπως θέλει ο Θεός.

Πρώτη Δεκέμβρη, έρημος μήνας που είναι για μένα. Άνθρωπος δεν υπάρχει, η Μαρία (γειτόνισσα) πάει για ελιές.

22 Δεκέμβρη ήρθαν τα παιδιά, κάναμε το μνημόσυνο, 28 έφυγαν, έμεινα πάλι μόνη μου, η στενοχώρια μου δεν λέγεται, αλλά τι να κάμω, ο Θεός μου δίνει υπομονή, όπως σε όλο τον κόσμο, εμένα περισσότερο γιατί είμαι γριά και έρημη.

31 Δεκέμβρη καλή μέρα, έφυγε το 93 που ήταν πικρό φαρμάκι για μένα. Το 94 να περάσει καλά για όλο τον κόσμο και για τα παιδιά μου.

Σήμερα είναι των Φωτόνε, Αγία Μέρα, όπως την ήξερα από όταν ήμουν μικρή που μας τα ΄λεγε ο πατέρας μου, αλλά εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα γιατί είμαι στενοχωρημένη από πολλά, περισσότερο στενοχωρούμαι από τη μοναξιά. Τον Άγγελο είδα το πρωί που μου έφερε τον Αγιασμό. Κανένας άλλος και είμαι και αδιάθετη. Δεν είμαι καλά, δεν έχω δύναμη καθόλου, δεν μπορώ να φάγω τίποτα, κάθομαι και με παίρνει ο ύπνος, διαβάζω και δεν βλέπω και τα παρατάω, τι να κάμω;

13 ο μήνας σήμερα, είμαι στην ίδια κατάσταση, μεγάλη αδυναμία, αλλά τι να κάμω; γυρίζω και δεν αισθάνομαι καλά, δεν μπορώ να φάω τίποτα. Πέθανε ο Θωμάς ο Β. τώρα τον φέρανε στον Ταξιάρχη, βλέπω αυτοκίνητα. Πέθανε εκτάκτως ο Καλότυχος. Αυτός είναι θάνατος.»

Μία βδομάδα μετά τις τελευταίες της αράδες, πραγματοποιήθηκε η ευχή της και έφυγε να βρεί αυτόν που την εγκατέλειψε, αυτόν που λαχταρούσε.

«Π.Κ. ταξιδευτής»

http://aromalefkadas.gr/

Πώς θα είναι η είσοδος της Λευκάδας αν υλοποιηθεί το νέο σχέδιο που προωθείται-Πλεονεκτήματα και μειονέκτημα της πρότασης

http://lefkadanews.com/lefkanews-ar

Ερωτήσεις σχετικές με την ακύρωση του διαγωνισμού για την υποθαλάσσια ζεύξη Λευκάδας - Αιτωλοακαρνανίας, απεύθυναν ο βουλευτής Λευκάδας Θ. Καββαδάς και η δημοτική σύμβουλος Έυα Κατωπόδη προς τον Δήμαρχο  Λευκάδας Κ. Δρακονταειδή στην αρχή της προχθεσινής Συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, που ξεκίνησε με τις ευχές του Προέδρου του Γ.  Γιωργάκη προς τον Σπύρο Μαργέλη για ταχεία ανάρρωσή του. Στην τοποθέτησή του με την ιδιότητα του δημοτικού συμβούλου ο βουλευτής  Λευκάδας Θ. Καββαδάς, διερωτήθηκε, τι σχέση μπορεί να έχει η ακύρωση της μελέτης της ζεύξης, με τον πρόσφατο σεισμό, που η επέλαση του  συντέλεσε, όπως γράφει η ανακοίνωση του Υπουργείου Υποδομών, στον εκ νέου σχεδιασμό των απαιτούμενων έργων υποδομής στη Λευκάδα, όταν η υποθαλάσσια θα γινόταν με διεθνή διαγωνισμό, ενώ τα σχετικά έργα με τους σεισμούς, θα χρηματοδοτηθούν από το ταμείο προγράμματος  Δημοσίων Επενδύσεων. Η πρόταση του Θανάση Καββαδα προς τον Γ.Γραματέα Υποδομών, ήταν να ενταχθεί η ζεύξη στο πακέτο  Γιούνκερ, να μην υπάρχουν διόδια στις διελεύσεις και να δοθεί στον ανάδοχο του έργου χώρος στο Βλυχό ή αλλού για να κατασκευάσει Μαρίνα αναψυχής που θα εκμεταλλεύεται οικονομικά, ως αντιστάθμισμα  σε αυτόν στα έξοδα κατασκευής για το υποθαλάσσιου τούνελ. Στις ερωτήσεις του ο βουλευτής ζήτησε από τον Δήμαρχο να του πει  ποιοι είναι οι άλλοι θεσμικοί εκπρόσωποι της Λευκάδας (εκτός από το δήμο), που ήταν αρνητικοί στην εν λόγω προτεινόμενη μελέτη της  υποθαλάσσιας κατά τις συναντήσεις τους στο υπουργείο Υποδομών, όπως αναφέρει η ανακοίνωσή του, καθώς και τί έχει κάνει ο Δήμος,  μετά τη ψήφιση από το Δημοτικό Συμβούλιο του νέου σχεδίου σύνδεσης με την Αιτωλοακαρνανία (το Μάρτιο του 2015), ώστε να προχωρήσει  αυτό το έργο. Αρχικά ερώτηση για το θέμα της ακύρωσης του έργου της ζεύξης, είχε υποβάλλει η δημοτική σύμβουλος της αντιπολίτευσης Εύα Κατωπόδη,  που είπε πως το γεγονός αυτό, θα αποτελέσει πλήγμα για την ανάπτυξη της  Λευκάδας. Ο καινούργιος σχεδιασμός για τη σύνδεση με την Αιτωλοακαρνανία θα κάνει 30 χρόνια μέχρι να υλοποιηθεί, καθώς απαιτούνται πλήθος αδειοδοτήσεων και γραφειοκρατικών διαδικασιών,  μέχρι το έργο να προετοιμαστεί για να δημοπρατηθεί, είπε η Εύα Κατωπόδη , που υποστήριξε πως η ακύρωση του έργου της υποθαλάσσιας θα επηρεάσει επίσης, στο να μη γίνει το νέο Νοσοκομείο της Λευκάδας, το σημαντικότερο νοσηλευτικό κέντρο της περιοχής, αφού για να μπορέσει  να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο, χρειάζεται η αδιάκοπη ροή των οχημάτων από και προς τη Λευκάδα, που εξασφαλίζεται με την  υποθαλάσσια σύνδεση. Στις 31/5/2016 το υπουργείο ακύρωσε το Διεθνή διαγωνισμό που αφορούσε  την υποθαλάσσια και είχε ξεκινήσει να γίνεται σε 3 φάσεις είπε ο Δήμαρχος  Λευκάδας Κ. Δρακονταειδής στην αρχή της ομιλίας του σχετικά με το θέμα.  Στην συνέχεια απαντώντας στα ερωτήματα των συμβούλων και θέλοντας  όπως είπε να ενημερώσει τους πολίτες, είπε πως το έργο που ακυρώθηκε είχε προϋπολογισμό 80εκ ευρώ, εκ τον οποίων τα 12 θα τα έβαζε το δημόσιο τα 7 ο ιδιώτης και τα 60 περίπου θα προέρχονταν από δανειοδότηση της αναδόχου εταιρείας, στην οποία θα ήταν εγγυητής  το Ελληνικό Δημόσιο. Κρίναμε ότι η συμφωνία αυτή δεν υπερασπιζόταν τα συμφέροντα του Δημοσίου, του οποίου τα οικονομικά περιθώρια  είναι ιδιαίτερα στενά την εποχή αυτή της οικονομικής κρίσης που ζούμε  και καταθέσαμε στο Υπουργείο την οικονομικότερη πρόταση που συζητήσαμε  αναλυτικά και ψηφίσαμε στο ΔΣ. πέρυσι το Μάρτη είπε με λίγα λόγια  ο Δήμαρχος, που δεν γνωρίζει κάποιον άλλο θεσμικό φορέα της Λευκάδας να έχει κάνει παρέμβαση για το θέμα στο Υπουργείο Υποδομών, στο οποίο ο Δήμος εξέφρασε την αντίρρησή του στον τρόπο εκτέλεσης  του έργου(διόδια κ.α), και όχι στο ίδιο το έργο (εννοώντας την ανάγκη να μην περνούν όλα τα αυτοκίνητα από την πόλη της Λευκάδας). Κλείνοντας την αναφορά του στο θέμα ο Δήμαρχος, είπε πως την πρόταση  του Δ.Σ για τη ζεύξη θα την εξετάσει τεχνικά το Υπουργείο Υποδομών που πρέπει να ξαναδεί το σχεδιασμό της ζεύξης με την Αιτωλοακαρνανία,  ενώ απατώντας στον βουλευτή, είπε πως μετά το σεισμό προτεραιότητα  είχε να εξασφαλιστούν τα κονδύλια για τα έργα αποκατάστασης των ζημιών  που προκάλεσε, και όχι να συζητάμε για τη ζεύξη. Τώρα που η χρηματοδότηση  για τα έργα εξασφαλίστηκε θα έχουμε επαφές με το υπουργείο στην  κατεύθυνση που του έχουμε θέσει μετά την ψήφιση της πρότασης μας  από το Δ.Σ , που είναι οικονομικότερη, θα είναι εξυπηρετική και δεν  θα περιλαμβάνει διόδια έκλεισε την ομιλία του για το θέμα ο Δήμαρχος Λευκάδας Κ. Δρακονταειδής. Πριν αναφερθούμε στην περσινή απόφαση του Δ.Σ. σχετικά με τη ζεύξη, να πούμε ότι σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αντιπεριφερειάρχη  Λευκάδας Θ.Χαλικιά, σε πρόσφατη συνέντευξη του σε τοπική εφημερίδα,  και αυτός είναι αντίθετος με την υποθαλάσσια ζεύξη και συμφωνεί  με το σχέδιο του Δήμου, κάτι που εξέφρασε όπως λέει κατά τις  συναντήσεις του στα υπουργεία. Μάλλον έτσι θα δικαιολογείται  η φράση στο έγγραφο του υπουργείου που κάνει λόγο για θεσμικούς  φορείς που είναι αντίθετοι στην υποθαλάσσια σύνδεση. Δείτε το απόσπασμα της συνέντευξης από την εφημερίδα Καλά Νέα Η εισήγηση για την υποθαλάσσια ζεύξη της τωρινής Δημοτικής είχε συζητηθεί και ψηφιστεί πέρυσι τον Μάρτη μόνο από τους συμβούλους  της πλειοψηφίας, με την αντιπολίτευση να εκφράζει τις αντιρρήσεις της  για το νέο σχέδιο. Δείτε εδώσχετική ανάρτηση και παρακάτω την εισήγηση: ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΑ ΖΕΥΞΗ Η ανάπτυξη λειτουργεί σε όφελος της κοινωνίας, όταν γίνεται με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, με σχεδιασμό, με την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, του ανθρώπινου δυναμικού και έχει στόχο τη διαρκή κοινωνική ανταποδοτικότητα. Ο σχεδιασμός των μεγάλων έργων, οφείλει να παίρνει υπ` όψη του αφ` ενός τις συνθήκες της τεράστιας οικονομικής κρίσης που περνά η χώρα μας αφ` ετέρου τα πραγματικά προβλήματα ενός τόπου. Ο τόπος που ζούμε έχει τεράστιες δυνατότητες που όμως έμειναν αναξιοποίητες από όσους διαχειρίστηκαν τις τύχες του. Η διαπλοκή της οικονομικής με την πολιτική εξουσία, όλα τα προηγούμενα χρόνια, σπατάλησε σχεδόν όλες τις δημόσιες επενδύσεις, όλα τα ευρωπαϊκά κονδύλια, όλους τους αναπτυξιακούς πόρους που δικαιούμαστε ως λαός, αφήνοντας εν τέλει πίσω, ελάχιστες στοιχειώδεις αναπτυξιακές υποδομές που δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες και να μας προστατεύσουν στις σημερινές δύσκολες συνθήκες. Η ίδια διαπλοκή, οι ίδιοι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν τρόπους να επωφεληθούν και στην περίοδο της κρίσης. Οι προηγούμενες Κυβερνήσεις προγραμμάτισαν έργα με γνώμονα όχι το συμφέρον και τις αναπτυξιακές ανάγκες της κοινωνίας, μα έργα μεγάλου κόστους και αμφιβόλου χρησιμότητας που ωφελούν μια συγκεκριμένη μειοψηφία ανθρώπων. Στην περίπτωση της Λευκάδας πρόταξαν σαν αναπτυξιακό έργο την υποθαλάσσια ζεύξη (με κόστος περί τα 80 εκατ. ευρώ) με τη μέθοδο χρηματοδότησης υποδομών με παραχώρηση (σε ιδιώτες φυσικά) ως μονόδρομο. Η παραχώρηση αφορά στην εκμετάλλευση του έργου για πολλά χρόνια από τον ιδιώτη - κατασκευαστή με τη μέθοδο της επιβολής διοδίων αλλά και την εκχώρηση μεγάλου μέρους του ανατολικού ιχθυοτροφείου (Αβλέμονας) για την κατασκευή και εκμετάλλευση μαρίνας πολυτελών σκαφών και προβλήτα κρουαζιερόπλοιου. Η συμμετοχή του δημοσίου στο έργο ανέρχεται σε 15 -20 εκατομμύρια ευρώ περίπου, ο εργολάβος θα βάλει 7 - 10 εκατομμύρια και το υπόλοιπο ποσό θα προκύψει από δάνεια με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου!. Οφείλουμε να εξετάσουμε σοβαρά, μαζί με τα οφέλη και τις συνέπειες της κατασκευής της. Το έργο περιλαμβάνει: ● Την κατασκευή οδικού τμήματος συνολικού μήκους 3 χλμ. περίπου. ● Την κατασκευή υποθαλάσσιας σήραγγας κάτω από τον υφιστάμενο Δίαυλο Λευκάδας, με τα απαραίτητα τεχνικά έργα εισόδου και εξόδου, συνολικού μήκους 1,1 χλμ (μειώθηκε με την τελευταία πρόσκληση). ● Τη διαπλάτυνση του Διαύλου Λευκάδας, στο τμήμα από το τεχνικό έργο της υποθαλάσσιας σήραγγας μέχρι το κάστρο Αγ. Μαύρας, ● Την κατασκευή Τουριστικού Λιμένα (Μαρίνας) σκαφών μεγάλου μήκους στην περιοχή του Διαύλου, βορειοανατολικά του υφιστάμενου και υπό λειτουργία τουριστικού λιμένα σκαφών αναψυχής Λευκάδας, εφόσον ενταχθεί στο έργο παραχώρησης. Το έργο διάνοιξης του διαύλου το οποίο εκτελείται, είναι ένα πολύ σημαντικό έργο για την ανάπτυξη του τόπου, με το οποίο απόλυτα συμφωνούμε. Είναι φανερό όμως ότι μαζί με την μαρίνα μεγάλων σκαφών δίδονται «προίκα» στην κατασκευάστρια εταιρεία. Είμαστε αντίθετοι: ► Στην χρηματοδότηση υποδομών με παραχώρηση, και λοιπών μεθόδων που χαρίζουν δημόσια αγαθά για εκμετάλλευση σε ιδιώτες, που στην περίπτωσή μας είναι η υποθαλάσσια ζεύξη. ► Στην ιδιωτικοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος. ► Εναντιωνόμαστε σε «επενδύσεις» που λεηλατούν το περιβάλλον, τους φυσικούς και υλικούς πόρους. ► Είμαστε σταθερά, υπέρ της αξιοβίωτης ανάπτυξης. Παράλληλα είμαστε σταθερά, εχθροί της περιβαλλοντικής καταστροφής. Είναι γεγονός ότι η νέα είσοδος αποτελεί μια αναγκαιότητα για το νησί. Δεν πρέπει να θεωρείται όμως πανάκεια και δεν αποτελεί για εμάς έργο προτεραιότητας. Δεν θα δώσει την αναπτυξιακή πνοή που θέλει η Λευκάδα, για την οποία άλλου είδους σχεδιασμός και άλλες προτεραιότητες στις υποδομές της είναι απαραίτητες. Σε ότι αφορά στη σχεδιαζόμενη κατασκευή της υποθαλάσσιας ζεύξης είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι και αυτό γιατί: 1. Το κόστος κατασκευής είναι τεράστιο. 2. Το κόστος εισόδου - εξόδου (διόδια) στο νησί θα επιβαρύνει, πριν από όλους, τους ίδιους τους δημότες. 3. Θα επιβαρυνθούν οι επιχειρήσεις, και κατά συνέπεια οι καταναλωτές. 4. Η περιβαλλοντική επιβάρυνση είναι εξαιρετικά σοβαρή, με δεδομένο ότι αναφερόμαστε σε περιοχή που αποτελεί βιότοπο και είναι ενταγμένη στο δίκτυο Natura. Μια περιοχή που η οικοτουριστική της αλλά και η παραγωγική της αναβάθμιση (ιχθυοτροφεία) μπορούν να αποτελέσουν πηγή πλούτου για τον τόπο. 5. Υπάρχουν άλλες λύσεις, πολύ πιο ανώδυνες περιβαλλοντικά και οικονομικά. Ενδεικτικά αναφέρουμε πρόταση που αφορά στην κατασκευή και δεύτερης, ανοιγόμενης γέφυρας στο σημείο εξόδου της υποθαλάσσιας ζεύξης, με κόστος δραματικά χαμηλότερο της υποθαλάσσιας, με την παράλληλη κατασκευή προβλήτας που να δέχεται μικρά κρουαζιερόπλοια Η οδός πρόσβασης στο συγκεκριμένο σημείο μπορεί να κατασκευαστεί στο κρηπίδωμα (στενός υπάρχον δρόμος) που βρίσκεται στο όριο του ιχθυοτροφείου με το κανάλι και παράλληλα με τον υπάρχοντα ``Δρόμο του Κάστρου``. Με την πρόταση αυτή αποσυμφορείται η Ανατολική Παραλία (οδός Γολέμη) από την κίνηση και η περιοχή, ιδιαιτέρου φυσικού κάλους, Γύρας - Αγίας Μαρίνας, από την διέλευση των βαρέων οχημάτων. Η νέα αυτή ζεύξη να είναι δημόσιο έργο και να μην επιβαρύνει τους πολίτες με διόδια. Προφανώς υπάρχουν κι άλλες λύσεις, οι οποίες μπορεί να προταθούν προς την ίδια κατεύθυνση. Η διαφορά κόστους σε όφελος του δημοσίου με την κατασκευή νέας ζεύξης (έναντι της υποθαλάσσιας) στην προτεινόμενη θέση, να διατεθεί σε έργα υποδομής άμεσης προτεραιότητας της Λευκάδας. Σήμερα οι ελλείψεις του Δήμου μας, σε σοβαρά έργα υποδομών, είναι τεράστιες. Ενδεικτικά αναφέρουμε την κατασκευή, αναβάθμιση, συντήρηση βιολογικών καθαρισμών και αποχετευτικών δικτύων, την οριστική και βιώσιμη λύση στο πρόβλημα των απορριμμάτων, την αντικατάσταση - συντήρηση δικτύων ύδρευσης, τους οδικούς άξονες, κ.λπ.. Η λύση αυτών των προβλημάτων μπορεί να συμβάλει στην ουσιαστική ανάπτυξη του τόπου σε όφελος των πολλών. Άρα, από τη άποψη της ιεράρχησης των αναγκών, οφείλουμε να απαιτήσουμε την διάθεση των κονδυλίων που αφορούν στην συμμετοχή του κράτους, για την υλοποίηση έργων υποδομών. Η ζεύξη είναι πράγματι αίτημα δεκαετιών και έχουν γίνει περιοδικά ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση. Όσοι όμως σήμερα υπερασπίζονται τη συγκεκριμένη λύση: «Ξεχνούν» ότι το έργο ξεκίνησε ως δημόσιο και όλες οι ενέργειες αυτή την κατεύθυνση είχαν. «Ξεχνούν» ότι δεν συμπεριελάμβανε καμιά μαρίνα μεγάλων σκαφών. Άρα δεν είναι ίδιες οι συνθήκες που αφορούν στο έργο και είναι υποχρέωση όλων να επανατοποθετηθούν καθαρά για την αναγκαιότητα κατασκευής του σήμερα! Ύστερα από τα παραπάνω το Δ.Σ. αποφασίζει 1. Εκφράζει την κατηγορηματική αντίθεσή του στη σχεδιαζόμενη κατασκευή της υποθαλάσσιας ζεύξης, για τους παρακάτω λόγους: α) Το κόστος κατασκευής είναι τεράστιο. β) Το κόστος εισόδου - εξόδου (διόδια) στο νησί θα επιβαρύνει, πριν από όλους, τους ίδιους τους δημότες. γ) Θα επιβαρυνθούν οι επιχειρήσεις, και κατά συνέπεια οι καταναλωτές. δ) Η περιβαλλοντική επιβάρυνση είναι εξαιρετικά σοβαρή, με δεδομένο ότι αναφερόμαστε σε περιοχή που αποτελεί βιότοπο και είναι ενταγμένη στο δίκτυο Natura. Μια περιοχή που η οικοτουριστική αλλά και η παραγωγική της αναβάθμιση (ιχθυοτροφεία) μπορούν να αποτελέσουν πηγή πλούτου για τον τόπο. 2. Καλεί το αρμόδιο υπουργείο να ακυρώσει την συνέχιση της διαδικασίας για την κατασκευή της σχεδιαζόμενης υποθαλάσσιας ζεύξης. 3. Υπάρχουν άλλες λύσεις, πολύ πιο ανώδυνες περιβαλλοντικά και οικονομικά. Ενδεικτικά αναφέρουμε πρόταση που αφορά στην κατασκευή και δεύτερης, ανοιγόμενης ή συρταρωτής γέφυρας στο σημείο εξόδου της υποθαλάσσιας ζεύξης, με κόστος δραματικά χαμηλότερο της υποθαλάσσιας, με την παράλληλη κατασκευή προβλήτας που να δέχεται μικρά κρουαζιερόπλοια. Η οδός πρόσβασης στο συγκεκριμένο σημείο μπορεί να κατασκευαστεί στο κρηπίδωμα (στενός υπάρχον δρόμος) που βρίσκεται στο όριο του ιχθυοτροφείου με το κανάλι και παράλληλα με τον υπάρχοντα ``Δρόμο του Κάστρου``. Με την πρόταση αυτή αποσυμφορείται η Ανατολική Παραλία (οδός Γολέμη) από την κίνηση και η περιοχή, ιδιαιτέρου φυσικού κάλους, Γύρας - Αγίας Μαρίνας, από την διέλευση των βαρέων οχημάτων. Είναι αυτονόητο ότι όλες αυτές, αλλά και άλλες λύσεις που μπορεί να μπορεί να προταθούν, πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο επιστημονικής διαβούλευσης και μελέτης. 4. Το έργο της νέας ζεύξης (όχι υποθαλάσσιας), όπως παραπάνω (σημείο 3) προτείνουμε, να χρηματοδοτηθεί από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων ή ευρωπαϊκά προγράμματα και να μην επιβαρύνει τους πολίτες με διόδια. Ο ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ Πώς θα είναι η είσοδος της Λευκάδας αν υλοποιηθεί η τελευταία απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου-Πλεονεκτήματα και μειονέκτημα της πρότασης (Αναδημοσίευση ανάρτησης του lefkadanews.com από τις 11/3/2015 ) Με την επεξεργασία δορυφορικών φωτογραφιών από το Google Earth προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε, πώς θα είναι η είσοδος του νησιού της Λευκάδας, αν υλοποιηθεί η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Λευκάδας.  Η περιοχή όπως είναι τώρα Όπως βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία (δείτε όλες τις φωτογραφίες μεγαλύτερες στο κάτω μέρος της σελίδας) αποτυπώνεται ικανοποιητικά η εικόνα του δρόμου που προτείνεται να κατασκευαστεί στο κρηπίδωμα που βρίσκεται στα όρια του ιχθυοτροφείου (Αβλέμονας) και που θα καταλήγει στην ανοιγόμενη ή συρταρωτή γέφυρα που είναι χωροθετημένη να γίνει η σύνδεση της Λευκάδας με την Αιτωλοακαρνανία δίπλα στη περιοχή της Μαρίνας. Το νησί της Λευκάδας τότε θα έχει μία επιπλέον είσοδο αφού η πλωτή γέφυρα θα συνεχίσει να λειτουργεί. Η περιοχή δίπλα στη Μαρίνα από φωτογραφία του Google Earth όπου έχει χωροθετηθεί η ζεύξη με την Αιτ/νία Ανοιγόμενη γέφυρα Συρταρωτή γέφυρα Με επεξεργασία της φωτογραφίας, προσθέσαμε ένα κομμάτι από δορυφορική φωτογραφία κρεμαστής γέφυρας ανάμεσα στη Λευκάδα και την Αιτωλοακαρνανία προκειμένου να πλησιάσουμε τη γέφυρα που πρότεινε ο Κ Δρακονταειδής η αποία θα ανοίγει ή θα σύρεται προκειμένου να περνούν τα μεγαλύτερα σκάφη, ενώ τα μικρότερα θα περνούν από κάτω. Βλέποντας τις επεξεργασμένες φωτογραφίες φαίνεται ότι η κατασκευή ενός τέτοιου έργου δεν επηρεάζει περιβαλλοντικά την ιδιαίτερου φυσικού κάλλους περιοχή, μέσα στην οποία θα κατασκευαστεί. Επίσης με την διπλή είσοδο του νησιού, που θα βοηθήσει και στην κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση της πόλης της Λευκάδας, θα βελτιωθούν οι οδικές μεταφορές κατοίκων και επισκεπτών που θα διέρχονται από τις γέφυρες χωρίς κόστος. Οι γέφυρες αυτές όμως μαζί με την κατασκευή προβλήτας για κρουαζιερόπλοια που προτάθηκε να γίνει, μάλλον στην περιοχή ανάμεσα από τις δύο γέφυρες, είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσουν τεράστιο πρόβλημα στη θαλάσσια κυκλοφορία των κάθε λογής πλεούμενων που κινούνται στη περιοχή. Ένα από τα βασικά επιχειρήματα για την κατασκευή της υποθαλάσσιας σήραγγας είναι ότι θα εξασφαλίζει την αδιάκοπη κίνηση των πλοίων σε ένα σημείο που ενώνει το βόριο με το νότιο Ιόνιο. Τα παράπονα των ανθρώπων της θάλασσας ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες για την αναμονή μέχρι να ανοίξει η υπάρχουσα πλωτή γέφυρα και να περάσουν είναι πολλά. Αν γίνει και δεύτερη γέφυρα, όπου θα περιμένουν οι επιβάτες των σκαφών για να ανοίξει δίπλα στα χωμένα σκουπίδια, η θαλάσσια κυκλοφορία θα γίνει ακόμα πιο δύσκολη, δεδομένης και της απόστασης που θα δυσκολέψει τον συγχρονισμό ανοιγοκλεισιματός των γεφυρών. Είναι γνωστό ότι η θαλάσσια οικονομία προσφέρει πολλά στον νησί και έχει προοπτικές μεγαλύτερης ανάπτυξης, αρκεί να υποστηριχθεί ανάλογα. *Πρόσφατες φωτογραφίες με σκάφη αναψυχής που περιμένουν να περάσουν τη διώρυγα(δίαυλο) της Λευκάδας Η είσοδος στο νησί της Λευκάδας, η οποία είναι προορισμός και όχι πέρασμα, είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα, που μάλλον θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο είδος της ανάπτυξης που το νησί θέλει να ακολουθήσει. Στο Δημοτικό Συμβούλιο του Μαρτίου του 2015 τόσο ο Σπύρος Μαργέλης όσο και ο Βασίλης Αραβανής ζήτησαν να γίνει ημερίδα ώστε το θέμα να συζητηθεί μεταξύ σχετικών επιστημόνων, φορέων και πολιτών. Είναι μια καλή πρόταση που αν πραγματοποιηθεί καλό θα είναι να γνωρίζουμε μέχρι τότε πόσα αυτοκίνητα και πόσα σκάφη διέρχονται το χρόνο από τη γέφυρα και από το δίαυλο αντίστοιχα. 20:42:10 2016-06-30