Ήθελα να ‘ταν μπορετό

http://aromalefkadas.gr/





Ήθελα να ‘ταν μπορετό, όλοι οι παλιοί Λευκαδίτες να πιανόμασταν χέρι με χέρι και να καθόμασταν σταυροπόδι κάτω από το Πεντοφάναρο. Να κλείσουμε τα μάτια μας και να σκεφτούμε, πώς ήταν η Λευκάδα μας στην εποχή μας και να τη φέρναμε πάλι πίσω.

Να γνωρίζαμε τη Λευκάδα μας, τότε που ήταν δική μας. Τότε που τη ζούσαμε εμείς μέρα νύχτα. Τη μέρα με τα πειράγματα και τις πλάκες των ανδρών στο παζάρι. Το βράδυ, που γέμιζαν τα στενά οι κανταδόροι. Την ευτυχία να σε ξυπνά η κορνέτα του Καμινάρη. Και οι νότες να περνούν τα λιμπρέτα παράθυρα, να γεμίζουν τις καρδιές όλων μας με κάτι υπέροχο.



Τότε που ο Ωνάσης ήθελε να πάρει τη Γύρα για ξενοδοχείο και καζίνο.
-Τι λέει, μωρέ, π’ θα πλερώνουμε, να κάνουμε μπάνιο στη θάλασσά μας;
Έλεγε ο κόσμος και ξεσηκώθηκε.

Τότε που ο κόσμος δεν είχε αυτοκίνητα και δεν ξέραμε ακόμη Εγκρεμούς και Πόρτο Κατσίκι.
Τότε που ξεκινώντας από την Παραλία, περνούσες μπροστά από το καφενείο του Κερατόκωλου και από το Μποσκέτο, που ήταν απέναντι. Το Μποσκέτο, το ηρώο που σαν παιδιά καταθέταμε στεφάνι δάφνινο στους ανθρώπους, που έδωσαν τη ζωή τους για την Ελλάδα μας.

Να προχωρήσουμε πιο πάνω. Να η βρύση και από πίσω η ταβέρνα του Παναή. Περνώντας άκουγες σχεδόν πάντα κάποιον να τραγουδά, πίνοντας το κρασάκι του.
Να πάρουμε στραγάλια από το Γούρμο.
Να προσκυνήσουμε στον Αϊ Σπυρίδωνα.
Να φάμε πάστα στου Πρεβεζάνου, στην Πλατεία.
Να φάμε λυχναράκια από το ζαχαροπλαστείο του Κατσή.
Μαντολάτα από το κουρείο του Μεσσήνη, που είχε πάντα απ’ έξω το τραπεζάκι με τα μαντολάτα.
Λουκουμάδες από το Φασόλια.



Όπου και να κοιτούσες, έβλεπες ανθρώπους χαρούμενους, δικούς μας, φίλους των γονιών μας.
Τώρα, όμως, όλα άλλαξαν. Όλα άλλαξαν…….

Σοφία Κοψιδά-Γαληνού

Πρωτοπόρος στην έρευνα για τον καρκίνο

Ο Δρ. Γεώργιος Δημήτρης είναι Καθηγητής Ιατρικής στη Σχολή Ιατρικής του Χάρβαρντ, Διευθυντής του Κέντρου για το Σάρκωμα και τους Όγκους των Οστών στο Ινστιτούτο κατά του καρκίνου Dana Farber, Διευθυντής του Κέντρου Ludwig στο Dana Farber/Harvard και εκτελεστικός διευθυντής για Κλινική και Διεθνή Έρευνα στο Ινστιτούτο Ludwig. Ήταν ανάμεσα στους 27 Έλληνες που περιλαμβάνονται στη λίστα με τους σημαντικότερους επιστήμονες στον κόσμο του Thomson Reuters για το 2015.

«Μέσα από αυτούς τους ρόλους μπορώ να συνδέω τη βασική, τη διεθνή και την κλινική έρευνα με τα διάφορα ερευνητικά τμήματα φέρνοντας νέες συνεργασίες που επικεντρώνονται σε πειραματικές θεραπείες εντός της κοινότητας των ερευνητών τουLudwig Center», λέει ο Δρ. Δημήτρης.

Αποφοίτησε από τη σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ και ήταν υπότροφος στο Ινστιτούτο Dana-Farber, Αιματολογίας και Ογκολογίας. Ήταν Επίκουρος Καθηγητής από το 1992 ως το 2001 στη σχολή Ιατρικής του Χάρβαρντ και Αναπληρωτής Καθηγητής από το 2001 ως το 2012. Στο παρελθόν είχε εργαστεί ως Κλινικός Συνεργάτης, Βοηθός Ιατρού και Αναπληρωτής Θεράπων Ιατρός στα νοσοκομεία του Somerville, στο Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης και στο Ιατρικό Κέντρο Beth Israel Deaconess.

Μιλάει και ελληνικά, αλλά περιορισμένα όπως λέει ο ίδιος.

Η ακαδημαϊκή του καριέρα έχει αφοσιωθεί στην εφαρμογή των καινοτόμων πρακτικών που προκύπτουν από τη θεμελιώδη μοριακή, βιολογική και βιοχημική έρευνα, στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του ανθρώπινου καρκίνου, με σκοπό να αναπτυχθούν στοχευμένες ορθολογικές θεραπείες σε ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον.

Μερικά από τα πιο σημαντικά βραβεία που έχει λάβει είναι τα: Βραβείο Έρευνας Claire W. and Richard P. Morse, 2005, Βραβείο Κλινικής Έρευνας για τον Καρκίνο Emil J. Freireich, 2002, και το Βραβείο από το Ίδρυμα Johnson and Johnson, 1993.

Όπως λέει και ο ίδιος ο Δρ. Δημήτρης σε μία από τις συνεντεύξεις του: «Όταν ήμουν νεότερος, πάντα είχα κάποιον στην οικογένειά μου που έκανε χημειοθεραπεία για κάποιο είδος καρκίνου, οπότε έχω προσωπική εμπειρία με τον καρκίνο, από την πλευρά της οικογένειας, και για αυτό το λόγο πάντα ήθελα να προσπαθήσω να κάνω μια ουσιαστική διαφορά για τους ασθενείς με καρκίνο και τις οικογένειές τους, και νιώθω τρομερά προνομιούχος που είμαι εδώ και κάνω τη διαφορά μαζί με την ερευνητική ομάδα που έχουμε σχηματίσει. Η πρακτική μας επικεντρώνεται πάρα πολύ στον ίδιο τον ασθενή, νιώθουμε ότι σαν επαγγελματίες του χώρου της υγείας θα πρέπει να έχουμε αποκομίσει περισσότερη εμπειρία από περιστατικά με ασθενείς με σάρκωμα από κάθε άλλο άτομο ή ασθενή ή την οικογένειά του. Και για αυτό προσπαθούμε να μοιραστούμε αυτή την εμπειρία με τους ίδιους τους ασθενείς και τα μέλη των οικογενειών τους, να τους βοηθήσουμε να γνωρίζουν τις επιλογές τους, να εμπλέκονται σε όλες τις αποφάσεις για τη θεραπεία, να συμμετέχουν ή όχι σε νέα ερευνητικά πρωτόκολλα και προγράμματα, και ύστερα να τους εμπλέκουμε στη λήψη αποφάσεων, και μαζί να λαμβάνουμε την καλύτερη δράση που μπορεί να φέρει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.»

http://www.ellines.com/famous-greeks

Ελληνίδα ερευνήτρια αναπτύσσει νέα μέθοδο ανοσοθεραπείας του καρκίνου

Ομάδα ερευνητών από το Karolinska Institutet της Σουηδίας με επικεφαλής Ελληνίδα ερευνήτρια αναπτύσσουν μια νέα τεχνική ανοσοθεραπείας του καρκίνου. Η μέθοδος βασίζεται στη δημιουργία αντισωμάτων που επαναπρογραμματίζουν τα μακροφάγα κύτταρα στους όγκους, ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς να μπορεί να αναγνωρίσει καλύτερα και να εξοντώσει αποτελεσματικότερα τα καρκινικά κύτταρα.

Η νέα τεχνική μπορεί να οδηγήσει σε μια νέου τύπου θεραπεία και επίσης να προσφέρει ένα νέο σημαντικό διαγνωστικό εργαλείο, ιδίως για τους καρκίνους του μαστού και του δέρματος (μελανώματος). Αντίθετα με άλλες μορφές αντικαρκινικής θεραπείας, η ανοσοθεραπεία δεν στοχεύει στον ίδιο τον όγκο, αλλά σε συγκεκριμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, ώστε να ενισχύσει τον αμυντικό και καταστροφικό ρόλο τους.

Οι ερευνητές του ιατρικού Ινστιτούτου Καρολίνσκα του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, με επικεφαλής την Άννα-Μαρία Γεωργουδάκη και υπό την εποπτεία του καθηγητή Μίκαελ Κάρλσον του Τμήματος Μικροβιολογίας και Κυτταρικής Βιολογίας, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας “Cell Reports”.

Τα έως τώρα πειράματα σε ζώα αφήνουν πολλές υποσχέσεις, ενώ θα ακολουθήσουν κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους. Συνήθως η αντικαρκινική ανοσοθεραπεία «δουλεύει» με τα Τ-λεμφοκύτταρα, όμως δεν πετυχαίνει πάντα την επιθυμητή ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού. Γι’ αυτό, αυτή τη φορά οι ερευνητές έστρεψαν την προσοχή τους στα μακροφάγα, τα οποία συνήθως καταπολεμούν τις λοιμώξεις.

Μία κατηγορία μακροφάγων μέσα στους όγκους εμποδίζει τα Τ-λεμφοκύτταρα και άλλα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος να επιτελέσουν τον προστατευτικό ρόλο τους. Καταφέρνοντας όμως να αναπρογραμματίσουν τα εν λόγω μακροφάγα χάρη σε ένα αντίσωμα, οι ερευνητές πέτυχαν να σταματήσουν την ανάπτυξη και την εξάπλωση των όγκων σε ποντίκια. Τα ίδια μακροφάγα κύτταρα υπάρχουν στους όγκους των μαστών και του δέρματος των ανθρώπων, οπότε η νέα μέθοδος δημιουργεί ελπίδες για μια νέα θεραπεία, σε συνδυασμό με άλλες ανοσοθεραπείες.

Η Άννα-Μαρία Γεωργουδάκη αποφοίτησε το 2004 από το Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, πήρε το διδακτορικό της στην αντικαρκινική ανοσοθεραπεία από το Ινστιτούτο Καρολίνσκα το 2015, ενώ από τις αρχές του 2016 είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Ροκφέλερ.

http://www.ellines.com/famous-greeks

Πέμπτη 02.06. 2016, στις 18.30 '' Εμείς σπείραμε, εσείς θα θερίσετε...'' παρουσίαση του βιβλίου του Αδαμ Δράγα από τις εκδόσεις Νησίδες

Ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών (ΣΦΕΑ) 1967-1974

Η Εταιρία Μελέτης Ιστορίας Αριστερής Νεολαίας (ΕΜΙΑΝ)

Ο Οργανισμός Πολιτισμού Αθλητισμού Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ)

σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου

'' Εμείς σπείραμε, εσείς θα θερίσετε...''

του   Αδαμ Δράγα   από τις εκδόσεις Νησίδες

την Πέμπτη 02.06. 2016, στις 18.30 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων

Την εκδήλωση θα χαιρετίσουν  Κώστας Μανταίος, δικηγόρος,

 πρόεδρος Συνδέσμου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών (ΣΦΕΑ) 1967-1974

Νέλλη Παπαχελά , πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Αθηναίων

Ομιλητές

Θανάσης Καλαφάτης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, 

πρόεδρος της Εταιρίας Μελέτης Ιστορίας Αριστερής Νεολαίας (ΕΜΙΑΝ)

Ηλίας Νικολακόπουλος, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών

θα συντονίσει η Δώρα Καλλιπολίτη

Αίθουσα '' Αντώνης Τρίτσης'' Πνευματικό κέντρο Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50 και Σόλωνος)

Η ομιλία του Σπύρου Ι. Φλογαΐτη για την Ένωση των Επτανήσων

(Το παρακάτω κείμενο είναι η ομιλία του Σπύρου Ι. Φλογαΐτη που εκφωνήθηκε σήμερα 21 Μαΐου στο Ναό του Παντοκράτορα στην πόλη της Λευκάδας, με αφορμή τον εορτασμό της 152ης επετείου της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα.)

21η ΜΑΪΟΥ 1864

Η 21η Μαΐου 1864 την οποία εορτάζουμε σήμερα εμείς οι Λευκάδιοι, στην εκκλησία του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, του ανθρώπου που ενσάρκωσε και συμβολίζει διαχρονικά την αταλάντευτη υπηρεσία στο Έθνος και το σκοπό της εθνικής ολοκλήρωσης των Ελλήνων, αποτελεί ένα ορόσημο και ένα δίδαγμα ιστορίας και διεθνούς πολιτικής απαράμιλλης σημασίας, και τούτο για πολλούς λόγους.

Πριν απ’ όλα, αυτή η μέρα της γιορτής υπήρξε, γιατί τα επτά νησιά του Ιονίου πελάγους δεν έπεσαν ποτέ στους Τούρκους, με εξαίρεση το νησί μας, όπου όμως η τουρκοκρατία ξεχάσθηκε σύντομα, αφήνοντας πίσω της μόνο μερικά τοπωνύμια και τον πύργο του πασά Χατζή Αλή στο Μαραντοχώρι. Δεν μπορούσαν δυστυχώς να έχουν την πολυτέλεια να ζήσουνε ελεύθερα, διότι καθώς, από τον 11ο αιώνα αρχίζει η διείσδυση των Φράγκων στην ανατολική μεσόγειο, σε συνδυασμό με την σταδιακή κατάρρευση του πολιτικού κέντρου της αυτοκρατορίας των Ρωμαίων, το μόνο ρεαλιστικό για την εποχή ήταν αν θα έπεφταν στα χέρια χριστιανών ή Τούρκων.

Η Βενετία, η λαμπρότερη κόρη της Κωνσταντινούπολης, ωφελήθηκε τόσο πολύ από τη μητέρα της, που στο τέλος μπόρεσε να την κατασπαράξει. Και πήρε από τον διαμελισμό των εδαφών, ό,τι της ταίριαζε καλλίτερα, κυρίως την Κρήτη και τα νησιά, ανάμεσα σ’ αυτά και τα επτά νησιά του Ιονίου, που για πρώτη φορά ιστορικώς αριθμούνται και παράγεται η λέξη Επτάνησα, για να γίνει μάλιστα και στα ιταλικά Εptaneso. Οι Βενετοί δεν άσκησαν την μισαλλόδοξη θρησκευτική πολιτική των Φράγκων, δημιούργησαν κοινωνικές δομές στα νησιά, υπεστήριξαν την καλλιέργεια της γλώσσας και της ελληνικότητας, δημιούργησαν τις συνθήκες για να σπουδάσουν πολλοί στην Εσπερία, και οι Επτανήσιοι ήξεραν, όλοι τους, πλούσιοι και φτωχοί, και λίγο-λίγο πέρασε στο υποσυνείδητό τους πως ό,τι έρχεται από τη Δύση είναι καλό, ωφέλιμο, εθνικό. Η Κρήτη έγινε, μαζύ με τα Επτάνησα, το εργαστήρι της Αναγέννησης των γραμμάτων στη Δύση, αλλά και της αναγέννησης της ρωμιοσύνης στα εδάφη μας, γιατί μόνο ο μορφωμένος ξέρει την αξία της καταγωγής του και μπορεί να διεκδικήσει την ανάτασή του. Η Επτάνησος αναγέννησε την Ελλάδα, γιατί η Βενετία την κράτησε μορφωμένη.

Από το άλλο μέρος, η μέρα αυτή της γιορτής μας θυμίζει τη σημασία που έχει στην ιστορία των ανθρώπων το πέρασμα από το διάβα της ζωής κάποιων φωτισμένων και αποφασισμένων ανθρώπων, που αναλαμβάνουν τον κίνδυνο να εμψυχώσουν τους πολλούς και να τους συνεγείρουν γύρω από ένα σκοπό. Πολλοί ήσαν εκείνοι που συναπαρτίζουν αυτόν τον κατάλογο, ένας όμως αξίζει τον σεβασμό της ιστορικής μνήμης περισσότερο, διότι μόνος του δημιούργησε τις συνθήκες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν περισσότεροι. Αναφέρομαι στον Ιωάννη Καποδίστρια, τον άνθρωπο με την μοναδική πορεία, τον πατριώτη που κατόρθωσε, για την προστασία του σκοπού του, να κρυφτεί πλήρως από το βλέμμα της Ιστορίας. Ο πατέρας του φρόντισε το 1800 να βάλει τις βάσεις του μέλλοντος, με το λεγόμενο Βυζαντινό Σύνταγμα που σε τελική ανάλυση δημιουργεί ένα επτανησιακό κράτος. Αυτό το κράτος το υπηρέτησε ο Ιωάννης, νέος απόφοιτος Ιατρικής και Νομικής του Πανεπιστημίου της Πάντοβας, σε κεντρικές θέσεις, αλλά και εδώ στο νησί μας, όπου δοκίμασε το μοντέλο της οργάνωσης της Επανάστασης, φέρνοντας στη Λευκάδα τους οπλαρχηγούς, θέτοντάς τους για πρώτη φορά στην Ιστορία οργανωμένα στην υπηρεσία του εθνικού σκοπού που τότε ήταν να μην πάρει ο Αλή Πασάς τη Λευκάδα, και εμψυχώνοντας τους, στο γλέντι που έγινε στου Μαγεμένου, να κρατήσουν τον ενθουσιασμό τους, γιατί γρήγορα η Πατρίδα θα τους καλούσε για ένα υπέρτερο σκοπό. Ήταν το 1807, πολύ πριν δημιουργηθεί η Φιλική Εταιρία.

Ο Καποδίστριας, με την ιδιότητα του εκπροσώπου της Ρωσίας στο Συνέδριο της Βιέννης του 1815 και τη Συνθήκη των Παρισίων του ιδίου έτους που ακολούθησε, ήταν αυτός που με τις διπλωματικές του ικανότητες επέβαλε στις Μεγάλες Δυνάμεις την δημιουργία του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους μετά από αιώνες, των Ηνωμένων Κρατών των Επτά Ιόνιων Νησιών. Ο πολιτικός ρεαλισμός του τον έκανε να δεχθεί να τεθεί το ανεξάρτητο αυτό κράτος υπό την προστασία μιας μεγάλης Δύναμης, και μάλιστα της Μεγάλης Βρετανίας, αποδεικνύοντας ήδη τόσο νωρίς το πολιτικό του μεγαλείο, αυτός που φαινόταν να είναι στην υπηρεσία της Ρωσίας και του Τσάρου. Η επίσκεψή του στην Κέρκυρα το 1819, δυο χρόνια δηλαδή πριν το μεγάλο Ξεσηκωμό, με την πρόφαση της ασθένειας του πατέρα του, δεν έχει ακόμη αναλυθεί επαρκώς από τους ιστορικούς. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια από το ότι η Επανάσταση ούτε θα είχε εκκολαφθεί ούτε θα είχε νικήσει εάν δεν υπήρχε αυτό το επτανησιακό κράτος και η κοινωνία του.

Σε μας όμως τους Λευκάδιους, η μέρα αυτή μας θυμίζει και τους δικούς μας αγώνες, της δικής μας κοινωνίας, που αν και δεν έχουν ακόμη αναλυθεί επιστημονικά στο βάθος που απαιτούν, αποτελούν λαμπρές σελίδες για να διαπαιδαγωγούνται τα παιδιά μας.

Αναφέρομαι στην εξέγερση της εξοχής Λευκάδας κατά των Άγγλων το 1819, που βάφτηκε στο αίμα από τον Μαίτλαντ μετά από μια βδομάδα γιορτής. Και επειδή γιορτάζουμε σήμερα στον Παντοκράτορα, δεν πρέπει να λησμονήσουμε ότι μεταξύ των πρωτεργατών της εξέγερσης ήταν και ο κόμης Ιωάννης Βαλαωρίτης, πατέρας του ποιητή, ο οποίος και συνελήφθη, ενώ είναι προσωπική τιμή για μένα να θυμηθώ ότι μεταξύ των πρωτεργατών ήταν και ο συμβολαιογράφος Σπύρος Φλογαΐτης που ηγήθηκε μαζύ με τον μετέπειτα συμπέθερό του Ανδρέα Σκληρό των δυνάμεων του Μαραντοχωριού και που καταδικάσθηκε σε θάνατο και δήμευση της περιουσίας του. Η εξέγερση της εξοχής Λευκάδας, όπως αποδεικνύουν σύγχρονες έρευνες θεωρήθηκε από τους Άγγλους ως υποκινηθείσα από ξένες Δυνάμεις, αφού μάλιστα έλαβε χώρα μόλις τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της αγγλικής προστασίας, δηλαδή σε εποχή που η ρωσική παρουσία στα νησιά ήταν πολύ πρόσφατη.

Η σημερινή ημέρα αποτελεί όμως γενικά για όλους τους Έλληνες και ένα μάθημα διεθνούς πολιτικής πράξης και σοβαρού πολιτικού αγώνα. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που οι Επτανήσιοι χειρίσθηκαν τις μεγάλες Δυνάμεις και μάλιστα τους Άγγλους για να πετύχουν τον σκοπό τους, και τον πέτυχαν δείχνοντας τον δρόμο σε όποιον θέλει να είναι σοβαρός στη διαχείριση των εθνικών θεμάτων.

Σκοπός ήταν η Εθνική Ολοκλήρωση, η ένωση με την Ελλάδα που οι ίδιοι οι Επτανήσιοι είχαν σε τελική ανάλυση φτιάξει, με την ιδεολογία που παρήγαγαν αλλά και με τα όπλα, αφού η Επτανησιακή Φάλαγγα (1) αριθμούσε 500 παλληκάρια από τα μέρη μας που έδωσαν το αίμα τους για την απελευθέρωση εδαφών που δεν αφορούσαν σε τελική ανάλυση τα σπίτια τους. Όμως ο αγώνας που έδωσαν πρώτα οι Επτανήσιοι ήταν για ελευθεροτυπία. Από όλα τα κεφάλαια της πολιτικής ύπαρξης και δράσης για ένα σύγχρονο Σύνταγμα, οι Επτανήσιοι διεκδίκησαν αρχικά κυρίως ένα, την ελευθεροτυπία, ενώ ο Μαίτλαντ και οι άλλοι Λόρδοι Αρμοστές καταπατούσαν γενικότερα κάθε έννοια ανεξάρτητου και αυτοδιοικούμενου κράτους. Πέτυχαν την ελευθεροτυπία το 1848, χρονιά γενικότερης σημασίας για τα κινήματα της Ευρώπης της εποχής, και τότε μπορούσαν πλέον να κινούνται οι ιδέες ελεύθερα, πράγμα που οδήγησε στη δημιουργία πολιτικών λεσχών και κομμάτων. Ένα χρόνο μετά άρχισε ο πολιτικός αγώνας στη Γερουσία, στους δρόμους, στις πόλεις και τα χωριά. Η Ένωση ήλθε ως αποτέλεσμα αυτού του αγώνα, που ήταν πρακτικός και επιτυχής. Αρκεί να αναλογισθούμε την τραγωδία της Κύπρου για να καταλάβουμε τι εννοώ.

Κυρίες και κύριοι,

Σήμερα γιορτάζουμε μια μεγάλη γιορτή, γιατί εμείς οι Επτανήσιοι συμβάλλαμε αποφασιστικά και πετύχαμε να υπάρχει επιτέλους μια πατρίδα για τους Έλληνες, ένα λαό που υπέστη τον μεγαλύτερο και μακροχρονιότερο πολιτικό κατακερματισμό από όποιο άλλο Έθνος, και με τα νιάτα μας που συνεχίζουν να σπουδάζουν και να διαπρέπουν στην Ελλάδα και παντού στον κόσμο δικαιούμαστε να λέμε, ιδιαίτερα εμείς οι Λευκάδιοι, ότι υπηρετήσαμε με όλες μας τις δυνάμεις και υπηρετούμε πιστά τη χώρα μας και την κοινωνία που μας ανέθρεψε.

Ευχαριστώ πολύ.

Λευκάδα, 21 Μαΐου 2016

Σπύρος Ι. Φλογαΐτης

(1) Την Επτανησιακή Φάλλαγγα ίδρυσε ο Λευκάδιος Νικόλαος Φλογαΐτης και ετέθη υπό την διοίκηση του Ιθακήσιου Στρατηγού Ευμορφόπουλου

http://aromalefkadas.gr/