Σύλλογος Λευκαδίων Πάτρας

«  Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ   »

                                                                                                        

                 Αποχαιρετώντας  το Καλοκαίρι …

Με μια  Βαρκαρόλα Αγάπης  

κάτω απ τα αστέρια΄του αποκαλόκαιρου  !!

                               Καλωσορίζουμε  το Φθινόπωρο!!!!!

Ελάτε μαζί μας  να τραγουδήσουμε   με τους κανταδόρους μας , τους 

μουσικούς  μας ,  και  τη  Μαέστρο  μας    κ.  Αψόμωτου Δήμητρα

Στα σκαλάκια στο  Θεατράκι    2 - 10- 2017  8.00    μ .μ .

Σας περιμένουμε 

για το Σύλλογο Λευκαδίων Πάτρας  

 «  Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ   »

                                  το Δ.Σ. 

Υ.Σ.Μια Υπέροχη Πρωτοβουλία Για πρώτη Φορά στην Πάτρα !
απ το Σύλλογο Λευκαδίων Πάτρας Η Φανερωμένη ! Μια Ιδέα της Γραμματέως του Συλλόγου ,που θέλησε να φέρει και να αναβιώσει στο Πατραικό κόλπο τη Λευκαδίτικη κουλτούρα
Η βαρκαρόλα, ή βαρκαρόλλα (από την ιταλική λέξη barca = βάρκα), ή επί το ελληνικότερο λεμβωδία, είναι είδος τραγουδιού ή οργανικής μουσικής, που συσχετίζεται με τη βαρκάδα, ειδικότερα δε αυτήν σε βενετσιάνικη γόνδολα. Από το ρεπερτόριο της κλασικής μουσικής, ξεχωρίζει η βαρκαρόλα από την όπερα "Τα Παραμύθια του Χόφμαν" του Ζακ Όφενμπαχ, καθώς και η "Βαρκαρόλα σε φα δίεση μείζονα", έργο για πιάνο του Φρεντερίκ Σοπέν. Το κύριο χαρακτηριστικό της βαρκαρόλας δεν είναι άλλο από τη ρυθμική αγωγή της, η οποία σχεδόν απαρέγκλιτα είναι σε μέτριας ταχύτητας 6/8,
θυμίζοντας το λίκνισμα της γόνδολας κατά την κωπηλασία. Αν και το είδος ήταν γνωστό κατά τον 18ο αιώνα, τα πλέον γνωστά δείγματα προέρχονται
από τη Ρομαντική περίοδο. Καθώς η θεματολογία της υπήρξε ιδιαίτερα πρόσφορη για τα οπερατικά κείμενα της εποχής (λιμπρέτι), οι άριες σε ύφος
βαρκαρόλας αποτελούν σημαντικό μέρος των οπερατικών έργων του Ρομαντισμού. Πρόκειται για ένα μοναδικό παραδοσιακό έθιμο που ξετυλίγει την ιστορία του νησιού συνδέοντας τη με την αρχαία μυθολογία
Μια χοροθεατρική παράσταση ¨ενας ϋμνος στη θάλασσα,που την γεμίζει χρώματα φως,και μουσική , με τη συμμετοχή των μουσικών  , των τραγουδιστάδων της αγάπης και των ψαράδων
Κύριο στοιχείο οι βάρκες ! οι βάρκες  που ύμνησαν οι ζωγράφοι και ζωγράφισαν οι ποιητές !
ένα φαντασμαγορικό σκηνικό ένα έθιμο που συνδέει αρχαιότητα και νεότερη ιστορία μια κουλτούρα του τόπου μας , που θα σας εκπλήξει.

Η μαέστρος μας

Δήμητρα Αψώματου 

Οι Μουσικοί μας ( Αλφαβητικά )

,Ζέρβα Τέτη , Ηλίας Μπράβος, Λουκοπούλου Ελένη ,Μιχαλόπουλος Γιώργος

 Οι κανταδόροι μας ( Αλφαβητικά )

Αναστασόπουλος Νίκος . Γασπαρινάτος Δημήτρης , Γασπαρινάτου Γιόλα , Γιαννακοπούλου– Μαρία , Ζακυνθινός Στάθης ,Κάνιστρα Μαρία , Λαινά Μάρθα , Κακλαμάνη Νόνη , Καπερώνη ΑγγελικήΜάργαρης Αθανάσιος , Μπαρδακλής Γρηγόρης, Μυλωνάς Δάκης, Πάλμου Ρένα ,Ράπτη Αλέκα , Μαίρη Τζωρτζοπούλου

Eνδοδαπέδια κεντρική θέρμανση από το 7000 π.Χ. στη Μινωική Κρήτη!!!

Δευτέρα, 18 Σεπτεμβρίου 2017

Από το 7000 π.Χ. έκτιζαν κυλινδρικά σπίτια με επίπεδες ή θολωτές στέγες, στις κορφές των οποίων υπήρχε άνοιγμα. Στο δάπεδο, ακριβώς κάτω από το άνοιγμα, υπήρχε η εστία. Τα σπίτια αυτά δεν είχαν εσωτερικούς τοίχους και έτσι η όποια θερμότητα από την κεντρική εστία, μεταδιδόταν σε ολόκληρο το κτίσμα. Οσο κι αν φαίνεται περίεργο, η ενδοδαπέδια κεντρική θέρμανση εφευρέθηκε πριν από το καλοριφέρ. Η πρώτη είναι ανακάλυψη των Μινωιτών, το δεύτερο των Ρωμαίων….Στα βασιλικά δωμάτια της Κνωσού, κάτω από το δάπεδο, υπήρχαν σωλήνες, μέσα από τις οποίες περνούσε ζεστό νερό και ζέσταινε τους χώρους.

Την πανάρχαια πόλη ξέθαψε στα 1900 ο Εβανς κι αυτό σημαίνει ότι δεν ήξερε τις εκεί επιδόσεις ο Σουηδός Μ. Τρίβαλντ, που το 1716 λάνσαρε την ενδοδαπέδια θέρμανση, σε μορφή περίπου όπως είναι σήμερα. Ούτε οι πλούσιοι Ρωμαίοι γνώριζαν την ενδοδαπέδια θέρμανση. Αυτοί χρησιμοποιούσαν το «υπόκαυστον»:

Αναβαν στα υπόγειά τους φωτιά και με ανοιχτούς αγωγούς που περνούσαν μέσα από τους τοίχους, έστελναν ζεστό αέρα και θέρμαιναν τους χώρους. Οι Βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν τα «πυριατήρια», για να θερμαίνουν τα λουτρά των παλατιών τους.

Η σύγχρονη κεντρική θέρμανση έπρεπε να περιμένει ως τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν πια το πετρέλαιο και ο ηλεκτρισμός βρίσκονταν σε κοινή χρήση. Το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για πετρελαιοκαυστήρα δόθηκε μόλις το 1885 αλλά η βασισμένη στο πετρέλαιο κεντρική θέρμανση ξεκίνησε να υιοθετείται από το 1930 κι έπειτα. Είχε προηγηθεί η εφεύρεση του θερμοστάτη. Νωρίτερα, τα σπίτια θερμαίνονταν με την ηλεκτρική θερμάστρα, εφεύρεση του Αμερικανού Γουίλ Χανταγουέι.


Πηγήhttp://elhalflashbacks.blogspot.gr/

Το γραφικό ξωκλήσι του Αγίου Πνεύματος στον Αγιο Ανδρέα Κρήτης μόλις 15 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο !

Το γραφικό ξωκλήσι  που είναι αφιερωμένο στο Αγίο Πνεύμα, στο χωριό Αγιο Ανδρέα ,

είναι ένα από τα πιο γραφικά ξωκλήσσια της Κρήτης 

και ένα από παλαιότερα της περιοχής . 

Βρίσκεται 10 λεπτά από τον Οικισμό Αγίου Ανδρέα Ρεθύμνης 

και μόλις 10 χλμ από την πόλη του Ρεθύμνου .

Εχει αναστηλωθεί στην σημερινή μορφή του 

με τις προσφορές των πιστών του χωριού και των πιστών  

που καταφτάνουν από  τις  γύρω  περιοχές  

Επίσης με το αθόρυβο έργο του ιερέα πατέρα Στυλιανού Ριτζάκη και του  

μέλους του  εκκλησιαστικού συμβούλιου
 του Ιερού Ναού  Αγίου Ανδρέα   κ   Βασιλικής.Λιονή .

Φτάνοντας στο εκκλησάκι , μέσα από μια διαδρομή ,

 ανάμεσα από ελιές , αμπέλια ,βελανιδιές και χαρουπιές

ο  επισκέπτης έχει  τη δυνατότητα να νοιώσει βαθειά μέσα του ,
τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος , την αγαλλίαση και την ηρεμία ψυχής
καθώς και το μυστήριο της  ιερότητας του χώρου  

.Φρεσκοβαμμένο και περιποιημένο περιμένει τον κάθε πιστό επισκέπτη 

για  να προσευχηθεί, ν’ ανάψει το κεράκι του και να ξεκουραστεί , 

να επικοινωνήσει με το θεό .

Περιμένει σαν τον φάρο της θάλασσας ,να δώσει μες στην ερημιά,

στον κάθε προσκυνητή ,που θα πεί τον πόνο του , 

και απαλά θα ανοίξει την καρδιά του , 

 φως ,  δύναμη , παρηγοριά , κουράγιο  γαλήνη, ηρεμία, 

 για να συνεχίσει το ταξίδι της ζωής .

Στο γραφικό εξωκλήσσι που εναι χτισμένο ανάμεσα σε λόφους ,

μπορείτε να φτάσετε είτε με αυτοκίνητο είτε περπατώντας  .

Ανήμερα της γιορτής του ,  γίνεται Θεία Λειτουργία με αρτοκλασία ,

 ακολουθεί  μεγάλο πανηγύρι προς τιμή του Αγίου πνεύματος

και προσφέρεται  στους προσκυνητές 

 βραστό κρέας  και πιλάφι  που ετοιμάζεται στο προαύλιο του ναού  

με τη βοήθεια του Πολιτιστικού Συλλόγου << Αγιο Πνεύμα >> 

 και των κατοίκων του χωριού Αγίου Ανδρέα , 

προσφορά των ιδιοκτητών των χωραφιών πέριξ του ναού

Ιστορία :Μετα την επανάσταση του Δασκαλογιάννη { ή Ιωάννη Βλάχου }  το 1770 ,

οι Οθωμανοί έσφαξαν τους κατοίκους του χωριού Πλάκα ,

που ήταν χτισμένο στην περιοχή ,εκτός από μια  οικογένεια που σώθηκε και κατέφυγε στη Μήλο 

Αργότερα την περιοχή του Αγίου Ανδρέα , κατοίκησαν οικογένειες
απ τα Σφακιά Κρήτης ,

Οι χωρικοί που συνήθιζαν να μένουν περισσότερο τα καλοκαίρια στην περιοχή
της εκκλησίας , για να φυλάνε τη περιουσία τους, τα  αμπέλια και τα προβατα 

έβλεπαν στο σημείο που σήμερα είναι χτισμένο το εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος,

  ανάμεσα στα χαλάσματα του παλιού χωριού Πλάκα ,  αργά τις νύχτες , ένα Φώς .

Ψάχνοντας βρήκαν τα χαλάσματα απ το μικρό εκκλησάκι και με ευλάβεια 

 σαν αποκούμπι στο πόνο που πέρασαν  ,κατόρθωσαν να το αναστηλώσουν

αφιερώνοντάς το στο Αγιο Πνεύμα .
Η ακριβής Ιστορία του χωριού Πλάκα θα αναγραφεί πιο κάτω  , ακριβώς ,
όπως αναγράφηκε  σε παλαιά αρχεία
που ευρέθηκαν στην Βιβλιοθήκη  Ρεθύμνης   ,Αγία βαρβάρα   

Η γνώση είναι ανάμνηση γιατί η ψυχή γνωρίζει ανέκαθεν (Διάλογος, Σωκράτης - Μένων) by Αρχαία Ελληνικά Σεπτεμβρίου 10, 2017

https://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2017/01/gnosi-anamnisi-






ΠΛΑΤΩΝΟΣ, ΜΕΝΩΝ

Επειδή λοιπόν η ψυχή είναι αθάνατος, και έχει γεννηθεί επανειλημμένως, και έχει ιδεί όλα τα πράγματα, και εδώ και εις τον Άδην, δεν υπάρχει τίποτε που να μη το έχει μάθει· ώστε δεν πρέπει ν' απορήσωμεν εάν της είναι δυνατόν να ενθυμηθή και ως προς την αρετήν, και ως προς άλλα πράγματα, αυτά που εγνώριζε και από πριν.

Διότι επειδή όλα τα πράγματα συγγενεύουν μεταξύ των, και αφού η ψυχή τα έχει μάθει κάποτε όλα, τίποτε δεν εμποδίζει τον άνθρωπον, μόλις ενθυμηθή το ένα, πράγμα που οι άνθρωποι ονομάζουν μόλις το μάθη, να επανεύρη πάλιν όλα τα άλλα, εάν έχη κανείς θάρρος και δεν κουράζεται με την αναζήτησιν· διότι και η αναζήτησις και η εύρεσις είναι όλα μαζί μία ανάμνησις.

Ο Πλάτωνας στο βιβλίο του «ΜΕΝΩΝ» αναλύει επακριβώς την άποψή του για την ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, αλλά και για το άμεσο συμπέρασμα που προκύπτει από αυτό καθεαυτό το γεγονός της αθανασίας.

Υποστηρίζει δηλαδή, ότι η Ψυχή μας, λόγω της αιώνιας και άφθαρτης φύσης της, είναι σε θέση να γνωρίζει τα πάντα, αφού κατά την διάρκεια των προηγουμένων ενσαρκώσεών της, έχει ζήσει πάρα πολλές και διαφορετικές καταστάσεις, τις οποίες όμως δυστυχώς δεν μπορεί να θυμάται, όσο βρίσκεται σε ένσαρκη κατάσταση.

Σε αυτήν την λογική βασίζεται η περίφημη άποψη του Πλάτωνα ως προς το θεμελιώδες θέμα της ανάμνησης, υποστηρίζοντας ξεκάθαρα ότι «Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΗ».

Ας δούμε όμως αναλυτικά, το σχετικό απόσπασμα του διαλόγου μεταξύ του Σωκράτη και του Μένωνα, σε ό,τι αφορά στο θέμα της ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ.

Διάλογος Σωκράτης - Μένων

Σωκράτης: Βεβαίως, έχω ακούσει πολλούς σοφούς άνδρες και γυναίκες, που ανέπτυξαν θεολογικές συζητήσεις.

Μένων: Ποια επιχειρήματα πιστεύεις ότι χρησιμοποιούσαν;

Σωκράτης: Πιστεύω ότι ο τρόπος που ανέπτυσσαν τα θέματά τους, βασιζόταν στην αλήθεια και γι αυτό παρουσίασαν ωραίες ιδέες.

Μένων: Ποια είναι αυτά τα λόγια και ποιοι ήταν αυτοί οι σοφοί άνθρωποι που τα ανέπτυσσαν;

Σωκράτης: Άλλοι μεν από τους ομιλητές ανήκαν στην τάξη των ιερέων ή και των ιερειών, εφόσον αυτοί είχαν το ενδιαφέρον να αναπτύξουν τέτοιου είδους θεολογικά θέματα, κάτι που βεβαίως θεωρούμε δεδομένο. Το αναφέρει μάλιστα και ο Πίνδαρος, όπως και πολλοί άλλοι ποιητές που ασχολούνται με θεολογικά θέματα και είναι θεόπνευστοι, για τα οποία ισχυρίζονται ότι όσα λένε είναι αλήθεια. Αλλά προσπάθησε να διερευνήσεις αν πράγματι τα όσα λένε ανταποκρίνονται στην αλήθεια.

Αυτοί οι σοφοί, ισχυρίζονται λοιπόν ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι αθάνατη, και αυτό που ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΘΑΝΑΤΟ θεωρείται ένα προσωρινό τέλος που συμβαίνει κάποια δεδομένη στιγμή, ενώ κάποια άλλη στιγμή αργότερα, Η ΨΥΧΗ ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΝΕΟ ΣΩΜΑ, με αποτέλεσμα, Η ΨΥΧΗ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ.

Για τον λόγο αυτόν, θα έπρεπε κάθε άνθρωπος να διάγει τον βίο του με ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΝΤΙΜΟΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ. Αυτοί οι σοφοί, θα πρέπει να γνωρίζουν το εξής ποίημα (του Πινδάρου) «Η Περσεφόνη υποδέχεται την Ψυχή του νεκρού, (στον κάτω κόσμο του Πλούτωνα) και της επιβάλλει την ποινή που αναλογεί στις αμαρτίες του προηγούμενου ένσαρκου βίου της, για να τιμωρηθεί όταν επανενσαρκωθεί, μετά την πάροδο εννέα ετών (στον επάνω κόσμο της θάλασσας του Ποσειδώνα) που ζούνε οι ένσαρκες Ψυχές.»

Μέσα από αυτήν την διαδικασία της επανενσάρκωσης, επανέρχονται στη ζωή ακόμα και οι βασιλικές ψυχές, με ισχυρό σθένος και με σοφία, ώστε να εξελιχθούν σε ανθρώπους μέγιστης σημασίας. Αυτές τις ενσαρκωμένες ψυχές οι άνθρωποι τις αποκαλούν ήρωες και τις λατρεύουν αιωνίως.

Εφόσον λοιπόν αυτή η Ψυχή έχει ενσαρκωθεί πολλές φορές ΚΑΘΟΤΙ ΕΧΕΙ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΘΑΝΑΤΗ, και έχει δει πάρα πολλά, τόσο τα ΟΡΑΤΑ που συμβαίνουν στον κόσμο των ζωντανών, όσο και τα ΑΟΡΑΤΑ που συμβαίνουν στον κόσμο του Άδη, και με τον τρόπο αυτόν, έχει γνωρίσει όλα αυτά που κάποια στιγμή θα της χρησιμεύσουν, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΟΤΙ Η ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΔΑΧΘΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Ώστε δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση ούτε και θαυμασμό, το γεγονός ότι η Ψυχή έχει την δυνατότητα να επαναφέρει στην μνήμη της όλα αυτά για τα οποία έχει αποκτήσει γνώσεις στις προηγούμενες ενσαρκώσεις της, τόσο όσον αφορά το θέμα της αρετής όσο και όλα τα άλλα θέματα.

Επειδή λοιπόν ο,τιδήποτε που βρίσκεται μέσα στη φύση, συγγενεύσει με το σύνολό της, και εφόσον Η ΨΥΧΗ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ, δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο, η Ψυχή να μπορέσει να επαναφέρει στην μνήμη της ένα γεγονός, το οποίο οι άνθρωποι ονομάζουν διδασκαλία. Κατόπιν η Ψυχή θα έχει την δυνατότητα να θυμηθεί όλα τα υπόλοιπα γεγονότα που έχει βιώσει στις προηγούμενες ζωές της, όπως επίσης και όλες τις γνώσεις που είχε αποκτήσει.

Όλα αυτά θα συμβούν υπό την προϋπόθεση ότι διαθέτει κάποιος την απαιτούμενη ανδρεία, (ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει ακόμα και τις δύσκολες καταστάσεις που βίωσε η ψυχή στις προηγούμενες ζωές) και να μην παραιτηθεί με την δικαιολογία της εξάντλησης από αυτήν την προσπάθεια.

Σαν τελικό συμπέρασμα καταλήγουμε ότι κάθε έρευνα αλλά και κάθε διδασκαλία πρέπει να έχει σαν στόχο ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ.

platonakademy.blogspot.gr

Το Βλυχό και η πορεία του στον χρόνο – Το Δημοτικό Σχολείο του

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 8, 2017 UNCATEGORIZED

Η ομιλία του κου Δημητρίου Σκλαβενίτη, φιλολόγου, πρώην προέδρου της Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών σχετικά με το Βλυχό και την ιστορία του και το Δημοτικό Σχολείο του. Διαβάστηκε σε εκδήλωση στις 24 Αυγούστου 2017.



Το Βλυχό και η πορεία του μέσα στο χρόνο

Η Λευκάδα ανήκει στο σύμπλεγμα των Ιονίων Νήσων. Τα σπουδαιότερα είναι η Κέρκυρα, η Κεφαλλονιά, η Ζάκυνθος, οι Παξοί και Αντίπαξοι, τα Κύθηρα και άλλα μικρότερα. Η Λευκάδα είναι το 4ο σε μέγεθος νησί από τα Επτάνησα. Μήκος 34,2 χιλ., πλάτος 14,5 χιλ., έκταση 294,4 τ.χ..

Από το 338 π.Χ μέχρι τη ναυμαχία του Ακτίου το 31 π.Χ περιήλθε στην εξουσία των Μακεδόνων και των Ρωμαίων. Μετά τη Ναυμαχία του Ακτίου η Λευκάδα δέχθηκε βαρύ πλήγμα, γιατί ο Οκταβιανός για να επανδρώσει τη νεοϊδρυθείσα Νικόπολη, αποδεκάτισε πληθυσμιακά τη Λευκάδα.

Από την αρχαιότερη περίοδο μέχρι το 1300 μ.Χ πρωτεύουσα της Λευκάδας ήταν η πόλη Νήρικος στην σημερινή τοποθεσία Καλλιγόνι και Κούλουμος, όπου βρέθηκαν τμήματα τειχών και άλλων κατασκευών, καθώς επίσης επιγραφές και επιτύμβιες στήλες. Ύστερα από τον εποικισμό της Νικόπολης η Λευκάδα για πολλούς αιώνες έπεσε σε αφάνεια.

Από 1204 ως το 1293 γίνεται λόγος για επιδρομές από Νορμανδούς και άλλους λαούς της Δύσης, οι οποίοι προξένησαν πολλές λεηλασίες και καταστροφές. Από το 1204 ως το 1293 περιέρχεται στην εξουσία των Ορσίνι. Η κυριαρχία των Ορσίνι κράτησε ως 1331. Κατά το έτος 1300 ιδρύθηκε το Κάστρο ης Λευκάδας. Από το έτος αυτό ως το 1864, που έγινε η ένωση με την Ελλάδα, η Λευκάδα βρέθηκε υπό την κυριαρχία διαφόρων λαών, όπως οι Ανδεγαυοί. Με τον κατακτητή αυτό συνδέεται η επανάσταση των Λευκαδίων το 1357 εναντίον του Αυθέντη της Λευκάδας και του φρουρίου της Αγίας Μαύρας Γρατιανού Τζώρτζη. Αυτό το περιστατικό έκανε υπόθεση στο ποίημά του Φωτεινός ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Με τους Ανδεγαυούς σχετίζεται το όνομα Αγία Μαύρα, που ήταν το όνομα του ναού που ίδρυσαν οι Ανδεγαυοί μέσα στο Κάστρο. Το όνομα του ναού πήρε το Κάστρο, η πόλη και όλο το νησί.

Το έτος 1479 κατέλαβαν τη Λευκάδα οι Τούρκοι και επί δύο αιώνες, ως το 1684, εξουσίαζαν το νησί. Είναι το μόνο νησί, η Λευκάδα, από τα Επτάνησα που βρέθηκε υπό την τουρκική κατοχή.

Το νησί κατέλαβαν, εκτός από τους Ενετούς, οι Ρωσοτούρκοι, οι Γάλλοι και οι Άγγλοι ως το 1864 που τα Επτάνησα ενώθηκαν με την Ελλάδα. Από την εποχή αυτή ως σήμερα η Λευκάδα και τα άλλα νησιά του Ιονίου ακολούθησαν την τύχη και τις περιπέτειες, καλές ή κακές, του ελληνικού κράτους και δέχτηκαν τη Δυτική επίδραση σε όλους τους τομείς της ζωής.

Στην αναφορά μου για τη Λευκάδα περιορίστηκα μόνο στην σύντομη ιστορική διαδρομή του νησιού. Όμως η Λευκάδα, ως γνωστόν, ανέπτυξε σπουδαίο πνευματικό πολιτισμό. Οι κύριοι τομείς είναι η ιστορία, λογοτεχνία-ποίηση, εικαστικές τέχνες, η Χριστιανική Τέχνη διάφορ. Η Λευκάδα έχει επίσης να παρουσιάσει επιστήμονες υψηλού κύρους όλων των ειδικοτήτων, που διαπρέπουν στην πατρίδα τους ή σε άλλες χώρες.

Οι ανασκαφές στη Λευκάδα

Τα αρχαιολογικά ευρήματα της Λευκάδας προέρχονται από τις ανασκαφές που πραγματοποίησε στην περιοχή του Αγκλιμενού, χώρος ανάμεσα στο σημερινό Βλυχό και το Νυδρί, στο Στενό, ο Γερμανός αρχαιολόγος Dorpfeld. Σκοπός των ανασκαφών ήταν η ανακάλυψη της Ομηρικής Ιθάκης, το βασίλειο του Οδυσσέα.. Πολλά και ποικίλα τα ευρήματα αλλά όχι το παλάτι του Οδυσσέα.

Το ερώτημα είναι αν η Λευκάδα είναι η Ομηρική Ιθάκη. ων συγγραφέων, που τα κείμενά τους δεν διασώθηκαν. Ο Derpfeld στηριζόμενος στο κείμενο της Οδύσσείας και σε πάρα πολλά άλλα στοιχεία καταλήγει ότι η Λευκάδα είναι η ομηρική Ιθάκη. Ως προ τη σημερινή ονομασία των νησιών Λευκάδα και Ιθάκη θεωρεί ότι με τη κάθοδο των Δωριέων οι κάτοικοι της Λευκάδας με το όνομα Ιθακήσιοι κατέφυγαν στη σημερινή Ιθάκη και έδωσαν το όνομα στο νησί. Η δε Λευκάδα πήρε το όνομά της από το σημερινό ακρωτήριο Λευκάτα, που αναφέρεται από τους αρχαίους συγγραφείς ως Λευκάς Πέτρα, Θουκ. 1,46. Τα συμπεράσματα των ανασκαφών ο Γερμανός Αρχαιολόγος εξέδωσε στο βιβλίο του AltIthaka– Αρχαία Ιθάκη.Το βιβλίο μετέφρασε στα ελληνικά ο Νυδριώτης καθηγητής και Πρύτανης του Πολυτεχνείου Βασίλειος Φραγκούλης.

Το χωριό Κατωχώρι

Το Κατωχώρι είναι από τα παλαιότερα χωριά της Λευκάδας. Το 1824 αναφέρεται ότι είχε δύο σχολεία με 10 μαθητές. Το σχολείο αυτό ήταν πολύ τυχερό, γιατί το διάστημα αυτό είχε δάσκαλο τον ιερέα Αναστάσιο Λαχανά, εκπαιδευτικό, επιμελή, ευσυνείδητο, καταρτισμένο, ο οποίος ήταν επαρκέστατος και στα δύο λειτουργήματα του. Έχαιρε δε μεγάλης εκτίμησης από τους συγχωριανούς του. Το σχολείο του Κατωχωρίου από το 1835 ως το 1839 είχε περίπου 15-30 μαθητές. Από το 1840 ως το 1864 0 Ροντογιαννης αναφέρει μόνο τους δασκάλους των χωριών και της Πόλης. Στο Σχολείο του Κατωχωρίου, εκτός από τον Λαχανά, υπηρέτησαν οι Άγγελος Καββαδάς 1917-1926, Παπαγεωρίου Μαρία 1927 και Γεωργία Μπουχέλου 1933-1953.

Το χωριό Βλυχό

Το Βλυχό, ως χωριό, κατοικήθηκε από κατοίκους του Κατωχωριού. Δεν υπάρχει εξακριβωμένη ημερομηνία εγκατάστασης των πρώτων κατοίκων στον κόλπο του Βλυχού. Το Βλυχό ως προς την κατανομή των οικιών παρουσιάζει ιδιαιτερότητα σε σχέση με τα άλλα χωριά του νησιού, γιατί τα σπίτια είναι όλα χτισμένα, προφανώς λόγω χώρου, στις πρόποδες του βουνού Αμαλή σε μια σειρά, σχεδόν ευθεία, σε έκταση περίπου 2 χιλ. Η δε αρχιτεκτονική τους είναι περίπου ίδια. Έχουν το ίδιο ύψος και είναι χτισμένα με ασβεστόλατζα και πελεκητή πέτρα. Οι στέγες με καβαλάρη και κόκκινα γαλλικά κεραμίδια. Στο μεταξύ έχουν γίνει πολλές μεταβολές και βελτιώσεις. Οι σκελετοί δεν έχουν αλλάξει.

Στον Χωρογραφικό Πίνακα του Ιωάννη Νουκάκη του1885 δεν αναφέρεται καθόλου το Βλυχό στους οικισμούς του Δήμου Ελλομένου. Στον Χωροπίνακα του ιδίου, έκδ. 1890 σημειώνεται Νέος λιμήν με Τελωνοφυλακείο αλλά όχι κάτοικοι. Στην Ελληνική Χωρογραφία του Νουκάκη το 1901, σελ.895 σημειώνεται Νέος Λιμήν ή Βλυχό και Τελωνοφυλακείο αλλά όχι κάτοκοι.

Το Βλυχό, όπως αναφέρει ο ιστορικός μας Πάνος Ροντογιάννης, αποτέλεσε ιδιαίτερη κοινότητα το 1929. Το Βλυχό ανήκε στο Δήμο Ελλομένου, όπως και τα χωριά Κατωχώρι, Άλατρο, Χαραδιάτικα, Φτερνό, Νιοχώρι, Πόρος. Η διαίρεση αυτή ισχύει από το 1854 ως 1950. Το Βλυχό κατετάγη στο Δήμο Ελλομένου από το έτος 1929 που έγινε κοινότητα. Το Βλυχό κατά την απογραφή του 1928 είχε 348 κατοίκους, ενώ την απογραφή 1991 είχε 476 το Βλυχό και 103 το Γένι Η Απογραφή του 1991 είναι η τελευταία που αναφέρει ο Ροντογιάννης.

Στο Σεισμολόγιο του ο Ροντογιάννης αναφέρει 36 σεισμούς που έγιναν στη Λευκάδα από το 1468 ως το 1991. Στις 12 Δεκεμβρίου 1940, ανήμερα του Αγίου Σπυρίδωνος, Ιταλικά αεροπλάνα βομβάρδισαν. Οι βόμβες έπεσαν στο σπίτι της οικογένειας Σκλαβενίτη, δηλαδή στο δικό μου και σκότωσαν τον παππού, τον θείο μου και τη 12χρονη αδελφή μου. Έμειναν όρθιοι μόνο οι τοίχοι.

Το Βλυχό λόγω της θέσης του στον Κόλπο, που ίσως είναι ο μεγαλύτερος της Λευκάδα, ανάπτυξε το εμπόριο και τη ναυτιλία. Οι διαστάσεις του Κόλπου του Βλυχού κατά τις μετρήσεις των ειδικών έχουν έκταση 1713 στρέμματα, μήκος 2300 μέτρα πλάτος 1180 μ. και βάθος στο κέντρο 5-6. Ο Κόλπος έχει 7.000.000 κυβικά νερού. Όπως φαίνεται από την έρευνα που έχει αρχίσει η πατριώτισσά μας Αναστασία Γαζή. ο Κόλπος του Βλυχού (ο βάλτος) είναι πιθανό να μας δώσει πολλές πληροφορίες για την ιστορία της Λευκάδας σε βάθος χιλιετηρίδων.

Το Βλυχό και το Μεγανήσι είχαν τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στη Λευκάδα τον 20οαιώνα. Οι μεγάλες ναυτικές οικογένειες ήταν του Μπαχατέλα, του Μαστροβασίλη, του Θανασούλια, του Ντεβεκέλη, του Τουμπή,του Παπανού, του Πανουργιά και άλλων. Οι Βλυχιώτες εκτός από τον εμπορικό στόλο είχαν και πολλά ψαροκάικα αρκετά μεγάλα, όπως Ανεμότρατες. Ο εμπορικός στόλος του Βλυχού, τα τελευταία χρόνια έλαβε μεγάλη ανάπτυξη.

Όπως αναφέρθηκε το Βλυχό είχε αναπτύξει μεγάλο εμπόριο. Ήταν ο τροφοδότης όλων των γύρω χωριών. Οι μεγάλοι έμποροι του Βλυχού ήταν ο Σουσάνης, οι Αλεγραμαίοι, οι Παλιονικολαίοι, οι Γιωργουτσαίοι, ο Στέφανος Μεταξάς και ο Νίκος ο Μάνζος. Είναι το μόνο εμπορικό του Μάντζου από τα παλιά, που λειτουργεί ως σήμερα.

Ο εμπορικός στόλος των Βλυχιωτών μειώθηκε τα τελευταία χρόνια. Ελάχιστοι πλοιοκτήτες έχουν ακόμη εμπορικά πλοία. Δυστυχώς σήμερα ο ιδιαίτερα όμορφος και πολύ σημαντικός από ιστορικής πλευράς Κόλπος του Βλυχού, που αγκυροβολούσαν τα δικά μας πλοία και έδιναν ζωή όχι μόνο στο Βλυχό αλλά σε ολόκληρο το νησί έγινε το αγκυροβόλι στα ξένα κότερα. Σήμερα ο Κόλπος του Βλυχού είναι απομηνάρι της παλιάς δόξας και ζωής του.

Το Σχολείο του Βλυχού

Το σχολείο του Βλυχού ιδρύθηκε το 1923, ως μονοθέσιο, με έξι τάξεις. Στεγάζονταν σε ιδιωτικά κτήρια με ή χωρίς νοίκι. Το 1929 ο Σπυρίδων Χρίστου Παπακωστόπουλος δώρισε οικόπεδο και με κρατική δαπάνη και έρανο των ομογενών της Αμερικής κτίστηκε δημόσιο διδακτήριο με μία αίθουσα διδασκαλίας 6χ9 τ.μ., με ένα γραφείο 3χ3 τ.μ. και ένα χωλ και μπήκαν τα θεμέλια για μια δεύτερη αίθουσα. Στο σχολείο του Βλυχού υπηρέτησαν οι δάσκαλοι Ξενοφών Κατωπόδης 1923-1926. Ο Άγγελος Καββαδάς 1926-1946 τέλειωσε το Διδασκαλείο της Κέρκυρας. Υπηρέτησε περισσότερα από 20 χρόνια στο Βλυχό. Ανήκε στη χορεία των προοδευτικών και μορφωμένων δασκάλων για την εποχή του. Άλλος δάσκαλος είναι Νικόλαος Κιτσάκης Οκτώβριος 1942 για δύο μήνες, ο Θερμός 1942, για λίγους μήνες. Σκοτώθηκε στον εμφύλιο, ο Αναστάσιος Παπακωστόπουλος 1947-1965. Τα 1958 το σχολείο του Βλυχού έγινε διθέσιο και δίδαξαν και οι δάσκαλοι Πιπίνα Δρακάτου 1958-1964, Θεοδόσης Στραγαληνός 1964-1965 και Χρυσούλα Ανυφαντή 1965-1966.

Το Δημοτικό Σχολείο του Βλυχού λειτούργησε ως 1998 Έπειτα άρχισε η φθορά, που υπήρξε μεγάλη. Ο νεοσύστατος Πολιτιστικός Σύλλογος Θέαλος, που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία της συγχωριανής μας Σαπφώς Καββαδά, φιλολόγου και άλλων εθελοντών και εθελοντριών του χωριού μας, εκτός των άλλων δραστηριοτήτων, ανέλαβαν να αναπαλαιώσουν και το σχολείο μας.



Σήμερα το Βλυχό βρίσκεται σε παρακμή. Δε δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες τουριστικές δομές, μολονότι υπήρχε η δυνατότητα λόγω της ανάπτυξης του εμπορίου και της ναυτιλίας.



Δημήτριος Χ. Σκλαβενίτης

Φιλόλογος





Β ι β λ ι ο γ ρ α φ ί α
Π.Γ.Ροντογιάννη, Ιστορία της Νήσου Λευκάδος, τόμ. Α’ 699 σελ.,τόμ. Β’ 933 σελ., Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών, Αθήνα 2006.
Πάνου Γ. Ροντογιάννη, Η εκπαίδευση στη Λευκάδα, 1613-1950, Αθήνα 1994, σελ. 378.
Επετηρίς, τόμ. Η’, Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών, Αθήνα 1995.
Επτά Ημέρες, Η Καθημερινή, Νησιά του Ιονίου, Κέρκυρα, Λευκάδα, Ζάκυνθος, Κεφαλλονία, Αθήνα 1996,σελ. 187.
Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, Ιόνιοι Νήσοι, Ιστορία και Πολιτισμός, Αθήνα 2007, σελ.261.
Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Ιονίων Νήσων. Δημόσια Γλυπτική στα Επτάνησα, Αργοστόλι 2015, σελ.
Σπύρος Σκλαβενίτης, Τσούλας, Ημερολόγια α} Συλλεκτικό Κατωχώρι 1823-2003, Δημοτικό Σχολείο Νο 4, β} Συλλεκτικό Κατωχώρι, 2008, Θαλασσινός βίος, Παλιά σκαριά, 1901 2008, Νο 9.γ} Συλλεκτικό Κατωχώρι, 2010, Δημοτικό Σχολείο Βλυχού 1940, Νο 11. δ} Συλλεκτικό Κατωχώρι 2011, Το Βλυχό του χθές, 1951, Νο12.



Η κεντρική φωτογραφία του άρθρου είναι της Κωνσταντίνας Λαμπροπούλου.

http://vlicho.gr/to-vlicho-ke-i-poria-tou-ston-chrono-to-dimotiko-scholio-tou