ΜΟΝΑΞΙΑ--Αθήνα 11 /10/2015 ( Pan Kalliolias )

Τ’ ονειροπόλο σου το βλέμμα των ματιών σου
στης μοναξιάς σου τη γαλήνη ταξιδεύει,
το φιλντισένιο σου το χρώμα, των μαλλιών σου 
το μαϊστράλι της αυγής ανακατεύει.

Άσε τις σκέψεις σου μακριά να αλητέψουν
στα πέρατα του κόσμου να πετάξουν,
κι’ οι φαντασίες σου μετά θα σου θεριέψουν
σαν ψάχνουνε απάγκιο για ν’ αράξουν.

Στους χρόνους οι ελπίδες μας σπανίζουν,
και με καημούς τη μοναξιά θα πυρπολήσουν
και σε κρεσέντο στις αισθήσεις θα θυμίζουν
ότι κι' αυτές θα πρέπει κάποτε ν' ανθίσουν! .

Τι όμορφος ο κόσμος μας αλήθεια
σαν βρει κάποια γωνιά γαληνεμένη!
πιστεύει σαν να ζει στα παραμύθια,
κι’ ας είναι σε καλύβα ξεχασμένη!

Τι άλλα καρτερείς να σε μαγεύουν?
τι προσδοκάς άλλο η μοίρα να σου φέρει?
Άσε τα όνειρα μακριά να ταξιδεύουν
και ξέχασε του χρόνου το δεφτέρι!

Και μόνη αν θα μείνεις στη ζωή σου,
ποτέ η μοναξιά μην σε τρομάζει,
θα μείνει συντροφιά μες στη σιωπή σου κάποια φωνή
που την ψυχή σου θα ταράζει!

Θα τρέξεις τότε στα παλιά, ν’ αναζητήσεις
όλα που νόμιζες πως ήσανε θαμμένα,
για να σου φέρνουν ένα πλήθος αναμνήσεις
και ας πίστευες πως ήσαν ξεχασμένα!!

Pan Kalliolias Ο Καρυωτάκης λέει: 
" Τώρα που μήτε ο έρωτας μήτε η φιλία τη φέρνει, 
μήτε κι' αυτό το μίσος μου παρηγοριάν ά, πως 
η ώριμη θλίψη μου κατά τα περασμένα γέρνει,
της νιότης μου καρπός!
Ύστερα στο κορύφωμα του απελπισμένου δρόμου, ας ήτανε ανατέλλοντα τα μάτια σου να ιδώ, πρώτη αγαπούλα , και να κράταες άνθος τ' όνειρό μου, τ' όνειρο που μαδώ! Α, πως η ώριμη λύπη μου κατά τα περασμένα στρέφει,! Όμοια και η νύχτα πάντοτε γυρίζει στο πρωϊ. Α, πως τα χρόνια σαν καπνός αχάθηκαν σα νέφη, σαν πάχνη, σα ζωή!! ( παρέλειψα μερικά τετράστιχα διότι έκρινα πως τα δυο που επέλεξα ήσαν τα ουσιωδέστερα)_